De val van Jericho (Jozua 5:13-6:27)

Inleiding

Sophie, 27 jaar, voelde haar telefoon trillen in haar hand terwijl ze door de gang van het ziekenhuis liep. Haar moeder belde alweer. ‘Mam, ik weet het niet,’ fluisterde ze, terwijl ze tegen de muur leunde. ‘De arts zei dat het nog uren kan duren. Ik weet niet eens zeker of ik hem ooit weer zie.’ Haar stem brak, en ze veegde snel een traan weg, alsof ze bang was dat iemand het zou zien. David, haar vriend, was net naar binnen gebracht voor een complexe hartoperatie. Ze hadden maar twee weken geleden gehoord dat er iets mis was en nu was alles ineens een wirwar van afspraken, scans en zenuwslopende gesprekken met artsen. ‘We doen alles wat we kunnen,’ had de chirurg gezegd, ‘maar dit is een risicovolle ingreep. Het kan goed gaan, maar het kan ook anders lopen.’ Dat laatste bleef in haar hoofd rondspoken: het kan ook anders lopen. Ze haatte die woorden.

     ‘Ga even wat drinken,’ stelde haar moeder aan de andere kant van de lijn voor. Maar Sophie kon het niet. Hoe kon ze weglopen als hij daarbinnen vocht voor zijn leven? Ze bleef zitten, haar vingers trillend om de rand van haar telefoon. Ze opende haar berichten en zag een appje van haar oma. ‘Lieve Sophie,’ las ze, ‘ik bid voor jullie. Denk eraan: God is bij jullie, ook al voelt het nu niet zo. Vertrouw op Hem.’ Sophie zuchtte diep. Ze had dat soort berichten al vaker gekregen de laatste dagen. Het was goedbedoeld, dat wist ze wel, maar wat moest ze ermee? David lag daar op die tafel. Bidden? Hoe gaat dat deze muur afbreken? Ze voelde zich machteloos.

     Hoe vaak voelen we ons niet zo? Dat we voor een muur staan die ons helemaal omsluit. Een situatie waarin we alles geprobeerd hebben, maar waarin niets werkt. Misschien is dat een relatie die vastloopt, een financiële situatie die uitzichtloos lijkt of zoals bij Sophie, een moment waarin alles afhangt van wat een ander doet – of van wat God doet. Het kan voelen alsof je alleen maar kunt toekijken en wachten.

     Sophies situatie lijkt op die van Jozua, die voor de ondoordringbare muren van Jericho stond. Een stad met dikke muren, volledig afgesloten, onneembaar. Maar wat daarna gebeurde, laat zien dat er een macht is die verder gaat dan wat wij kunnen begrijpen of doen. Een macht die muren afbreekt waar wij geen gat in zien. Laten we samen lezen wat er gebeurde toen Jozua en het volk Israël geconfronteerd werden met Jericho.

Bijbeltekst (NBV21)

Jozua 5

Vernietiging van Jericho

[13] Toen Jozua enige tijd later in de omgeving van Jericho liep, zag hij plotseling een man tegenover zich met een getrokken zwaard in de hand. Jozua ging op hem af en vroeg: ‘Hoor je bij ons of bij de vijand?’ [14] De man antwoordde: ‘Bij geen van beide, ik ben de aanvoerder van het leger van de HEER. Daarom ben ik hier.’ Jozua viel op zijn knieën, boog diep voorover en vroeg hem: ‘Mijn heer, ik ben uw dienaar, wat beveelt u mij?’ [15] De aanvoerder van het leger van de HEER zei tegen Jozua: ‘Trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig.’ Jozua deed wat hem bevolen was.

Jozua 6

[1] Jericho was toen al volkomen afgegrendeld uit angst voor de Israëlieten, er kon niemand in of uit. [2] De HEER zei tegen Jozua: ‘Ik lever Jericho met zijn koning en al zijn dappere krijgslieden aan je uit. [3] Jullie moeten om de stad trekken; alle weerbare mannen moeten eenmaal om de stad gaan, en dat zes dagen achter elkaar. [4] Er moeten zeven priesters met zeven ramshoorns voor de ark van het verbond uit gaan, terwijl ze op hun ramshoorn blazen. Maar op de zevende dag moeten jullie zevenmaal om de stad trekken, [5] en als jullie dan de ramshoorns horen schallen, moet het volk uitbarsten in luid geschreeuw. De muur van de stad zal dan instorten en iedereen zal de stad binnenklimmen vanaf de plaats waar hij zich bevindt.’

[6] Jozua, de zoon van Nun, liet toen de priesters komen en gaf hun de opdracht: ‘Neem de ark van het verbond op. Zeven priesters moeten met zeven ramshoorns voor de ark van de HEER uit gaan.’ [7] En tegen het volk zei hij: ‘Trek op naar de stad, trek eromheen en laat de voorhoede van het leger voor de ark van de HEER uit gaan.’ [8] Het gebeurde zoals Jozua had bevolen. Zeven priesters gingen met zeven ramshoorns voor de HEER uit; ze trokken al blazend op de ramshoorns op naar de stad. De ark van het verbond met de HEER kwam achter hen aan, [9] de voorhoede ging voor de priesters uit die op de ramshoorns bliezen en de rest van de mannen kwam achter de ark. De ramshoorns klonken onophoudelijk, [10] maar Jozua had strijdkreten verboden. ‘Laat uw stem niet horen,’ had hij gezegd, ‘slaak geen enkele kreet tot het moment waarop ik u dat beveel.’ [11] Jozua liet de ark van de HEER eenmaal om de hele stad trekken. Daarna gingen de Israëlieten terug naar het kamp, waar ze overnachtten.

[12] De volgende dag stond Jozua in alle vroegte op. De priesters namen de ark van de HEER op, [13] de zeven priesters met de zeven ramshoorns trokken al blazend op de hoorns voor de ark van de HEER uit, de voorhoede ging voor hen uit en de rest van de mannen kwam achter de ark van de HEER. Onophoudelijk klonken de ramshoorns. [14] De Israëlieten trokken ook op de tweede dag eenmaal om de stad en gingen daarna terug naar het kamp. Zo deden ze zes dagen.

[15] Op de zevende dag stonden ze bij dageraad op en trokken op dezelfde wijze om de stad, maar nu zevenmaal. Alleen op deze dag trokken ze zevenmaal om de stad. [16] Bij de zevende maal, toen de priesters de ramshoorns lieten schallen, beval Jozua het volk: ‘Schreeuw, want de HEER heeft u Jericho in handen gegeven! [17] Maar op de stad rust de ban van de HEER: ze is, met alles wat erin is, onvoorwaardelijk aan de HEER gewijd en moet vernietigd worden. Alleen de hoer Rachab mag in leven blijven, samen met iedereen die bij haar in huis is, want zij heeft onze verkenners een schuilplaats gegeven. [18] Maar denk eraan dat op al het andere een ban rust. Dus vernietig de stad zonder iets buit te maken, anders geeft u Israëls eigen kamp aan de vernietiging prijs en stort u Israël in het ongeluk. [19] Al het zilver en goud en alle voorwerpen van koper, brons en ijzer zijn aan de HEER gewijd; alles gaat naar de schatkamer van de HEER.’

[20] Toen de ramshoorns schalden, brak het volk uit in een donderend geschreeuw. De muur stortte in en iedereen klom de stad binnen vanaf de plaats waar hij zich bevond. Ze namen de stad in [21] en doodden alles wat erin was, zowel mannen als vrouwen, zowel kinderen als oude mensen, zowel runderen als schapen en ezels. [22] Maar aan de twee mannen die het gebied hadden verkend droeg Jozua op: ‘Ga naar het huis van die hoer en breng haar met haar hele familie naar buiten, zoals jullie haar hebben gezworen.’ [23] De verkenners brachten Rachab naar buiten, samen met haar vader en moeder, broers en zussen en verdere familie, en gaven hun een verblijfplaats buiten het kamp van Israël. [24] De Israëlieten lieten de stad met alles wat erin was in vlammen opgaan; alleen het zilver en goud en de koperen, bronzen en ijzeren voorwerpen brachten ze in de schatkamer van het heiligdom van de HEER. [25] Maar de hoer Rachab werd door Jozua gespaard, samen met haar hele familie. Hun nakomelingen wonen tot op de dag van vandaag onder de Israëlieten, want Rachab had de mannen die in opdracht van Jozua Jericho moesten verkennen een schuilplaats gegeven.

[26] Op die dag sprak Jozua de volgende vervloeking uit: ‘Moge de HEER eenieder vervloeken die het waagt deze stad, Jericho, weer op te bouwen. Hij zal de fundamenten leggen ten koste van zijn oudste zoon en de poortdeuren bevestigen ten koste van zijn jongste zoon.’ [27] En de HEER stond Jozua bij en zijn roem ging door het hele land.

© 2021 Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap

Exegetische uitleg

Nu we het verhaal van Jozua 5:13-6:27 hebben gelezen, volgt een exegetische uitleg van dit bijbelgedeelte. Deze uitleg helpt ons om de tekst beter te begrijpen in haar oorspronkelijke context en om de betekenis ervan voor ons eigen leven te ontdekken. Door de tekst zorgvuldig te onderzoeken, willen we de kernboodschap van dit indrukwekkende verhaal helder formuleren. Laten we stap voor stap door de tekst gaan.

Jozua 5:13-15. De ontmoeting met de aanvoerder van het leger van de Heer

Deze verzen brengen ons naar een bijzonder moment in het leven van Jozua. Terwijl hij zich in de omgeving van Jericho bevindt, ziet hij plotseling een man staan met een getrokken zwaard. Dit beeld roept direct spanning en vragen op. Wie is deze man? Wat doet hij hier? Jozua, als ervaren leider en strijder, kiest ervoor om de man te confronteren. ‘Hoor je bij ons of bij de vijand?’ vraagt hij. Het is een logische vraag. Jozua staat voor een onneembare stad en weet dat hij elke bedreiging serieus moet nemen. Maar het antwoord dat hij krijgt, verrast hem volledig: ‘Bij geen van beide, ik ben de aanvoerder van het leger van de Heer.’

     Deze woorden veranderen alles. De man identificeert zichzelf niet als een bondgenoot of vijand, maar als Gods boodschapper. Hij vertegenwoordigt de almachtige God die Israël heeft geroepen en hen leidt. Zijn aanwezigheid onderstreept dat de strijd om Jericho niet zomaar een gevecht is tussen twee partijen. Het is Gods strijd, waarin Hij zelf optreedt als Koning en Overwinnaar. Sommige uitleggers zien in deze aanvoerder zelfs een voorafschaduwing van Christus, die in Openbaring 19:11-16 wordt afgebeeld als de hemelse strijder met een zwaard. Hier wordt duidelijk dat de overwinning niet van Jozua’s strategieën zal afhangen, maar volledig door Gods leiding en kracht wordt bepaald.

     Jozua’s reactie laat zien dat hij deze waarheid direct erkent. Hij valt op zijn knieën en buigt diep voorover. Dit is geen gewone uiting van respect, maar een daad van aanbidding. Jozua ziet in dat hij niet de uiteindelijke leider is; hij is een dienaar van de God die de ware aanvoerder is. In een gebaar van volledige overgave vraagt hij: ‘Mijn heer, ik ben uw dienaar, wat beveelt u mij?’ Deze vraag toont zijn bereidheid om zich volledig aan Gods wil te onderwerpen, een houding die cruciaal is voor wat komen gaat.

     De aanvoerder van het leger van de Heer geeft hem vervolgens een opmerkelijke opdracht: ‘Trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig.’ Dit eenvoudige gebaar is beladen met betekenis. Het herinnert ons aan Mozes bij de brandende braamstruik (Exodus 3:5), waar dezelfde woorden werden uitgesproken. De grond wordt hier heilig verklaard door de aanwezigheid van God. Het uittrekken van sandalen symboliseert nederigheid, respect en erkenning van Gods heiligheid. Jozua wordt eraan herinnerd dat hij deelneemt aan een heilig moment, een gebeurtenis waarin God zelf de leiding neemt.

     Deze ontmoeting geeft ons ook een bredere blik op het verhaal. Israël staat op het punt het beloofde land binnen te gaan, een belofte die teruggaat tot Abraham. Toch maakt deze ontmoeting duidelijk dat dit meer is dan een politieke of territoriale verovering. Het is een vervulling van Gods plan, waarin Hij Zijn trouw en macht zichtbaar maakt. Jozua’s ontmoeting met de aanvoerder van het leger van de Heer laat zien dat dit Gods strijd is, niet die van mensen. Het roept ons op om net als Jozua onze eigen kracht en strategieën los te laten en ons in nederigheid over te geven aan Gods leiding.

     Deze scène is niet alleen krachtig vanwege wat het voor Jozua betekent, maar ook vanwege wat het ons leert. Hoe vaak staan wij niet voor situaties waarin we het gevoel hebben alles alleen te moeten doen? Hoe vaak vertrouwen we op onze eigen strategieën, terwijl God ons uitnodigt om Hem de leiding te laten nemen? Deze ontmoeting herinnert ons eraan dat God aanwezig is, zelfs in de grootste uitdagingen, en dat waar onze kracht stopt, Zijn werk pas echt begint.

Jozua 6:1-5. Gods plan voor de val van Jericho 

Deze verzen openen met een afgesloten stad: Jericho is volledig afgeschermd uit angst voor de Israëlieten. Niemand kan naar binnen of naar buiten. Deze beschrijving onderstreept de vijandigheid van de stad en de schijnbare onmogelijkheid om haar in te nemen. Het is in deze context dat de Heer tot Jozua spreekt en een buitengewoon plan onthult. Wat volgt, is niet alleen een strategie voor een militaire overwinning, maar een les in vertrouwen en gehoorzaamheid.

     God begint met een krachtige belofte: ‘Ik lever Jericho met zijn koning en al zijn dappere krijgslieden aan je uit.’ De zekerheid in Gods woorden is opvallend. De overwinning wordt aangekondigd alsof deze al een feit is, nog voordat er iets is gebeurd. Dit benadrukt Gods soevereiniteit: Hij bepaalt de uitkomst, niet de sterkte van het leger of de dikte van de muren. De boodschap is duidelijk: Jozua en het volk hoeven niet te vertrouwen op hun eigen kracht, maar op Gods plan.

     Het plan dat God vervolgens onthult, is allesbehalve conventioneel. Zes dagen lang moeten de Israëlieten eenmaal per dag rondom de stad trekken. Voorop lopen zeven priesters met ramshoorns, gevolgd door de ark van het verbond, terwijl het volk in stilte volgt. Op de zevende dag moeten ze zevenmaal om de stad trekken, waarna een luid geschreeuw de muren zal laten instorten. Het getal zeven speelt hier een centrale rol. In de Bijbel symboliseert dit getal vaak volledigheid of perfectie, zoals in het scheppingsverhaal. Het herhaalde gebruik van zeven in deze strategie benadrukt dat dit geen menselijke onderneming is, maar een goddelijk plan dat volmaakt en af is.

     De ramshoorns, die traditioneel werden gebruikt bij feestelijke en religieuze gebeurtenissen, versterken het beeld van een heilige handeling. Ze herinneren aan Gods aanwezigheid en Zijn macht om te redden. De ark van het verbond, die symbool staat voor Gods aanwezigheid te midden van Zijn volk, is een duidelijke aanwijzing dat God zelf de strijd leidt. Door de ark voorop te laten gaan, wordt het volk eraan herinnerd dat ze moeten volgen, niet leiden. Het is een visuele en symbolische oproep tot gehoorzaamheid.

     Het meest opmerkelijke aspect van deze strategie is misschien wel de rol van het volk. Zes dagen lang moeten ze in stilte rondom de stad trekken. Dit vereist discipline, geduld en vertrouwen. Hoe zouden de inwoners van Jericho hierop hebben gereageerd? Het moet zowel verwarrend als intimiderend zijn geweest. Maar voor het volk Israël was het een oefening in gehoorzaamheid. Ze werden uitgedaagd om te vertrouwen op een plan dat volledig afweek van menselijke logica. Pas op de zevende dag mogen ze een luid geschreeuw laten horen, een krachtige uiting van hun geloof dat God Zijn belofte zal vervullen.

     Historisch gezien was Jericho een van de oudste versterkte steden in Kanaän, met muren die zelfs met geavanceerde technieken moeilijk te doorbreken waren. Het feit dat God ervoor kiest om deze muren op een bovennatuurlijke manier te laten instorten, benadrukt Zijn macht en Zijn rol als de ware Leider van Israël. De overwinning zal een bewijs zijn van Zijn aanwezigheid en trouw, niet van Israëls kracht of strategie.

     Deze verzen hebben ook een diepere betekenis voor ons vandaag. Hoe vaak staan wij niet voor muren die ondoordringbaar lijken? Misschien zijn het problemen in onze relaties, uitdagingen op ons werk of persoonlijke angsten die ons verlammen. Dit verhaal herinnert ons eraan dat God vaak oproept tot gehoorzaamheid en vertrouwen, zelfs als Zijn wegen onlogisch lijken. Net zoals de Israëlieten moesten leren om te volgen in stilte, vraagt God soms van ons om te wachten, te luisteren en te vertrouwen dat Hij al aan het werk is.

     De rol van de ark wijst ons ook op Jezus Christus. Net zoals de ark Gods aanwezigheid vertegenwoordigde, is Jezus de volmaakte openbaring van God te midden van Zijn volk. Zijn overwinning op de zonde en de dood gebeurde op een manier die velen niet begrepen: door het kruis. Het verhaal van Jericho roept ons op om, net als Jozua en het volk, te vertrouwen op Gods plan, hoe onlogisch dat soms ook lijkt. Waar wij muren zien, ziet God mogelijkheden. Onze taak is om te volgen en te geloven dat Hij zal doen wat Hij heeft beloofd.

Jozua 6:6-14. Het volk volgt Gods instructies rondom Jericho 

In deze verzen zien we hoe Gods plan voor de inname van Jericho tot uitvoering komt. Nadat Jozua Gods instructies heeft ontvangen, begint hij deze over te brengen aan de priesters en het volk. Hij geeft de opdracht dat zeven priesters met ramshoorns voor de ark van het verbond uit moeten gaan. De ark wordt gedragen door de priesters, terwijl de weerbare mannen van het volk rondom de stad trekken. Het is opmerkelijk dat het volk niet direct de aanval opent, maar juist in stilte moet rondtrekken. Dit contrast met wat men normaal zou verwachten bij een belegering, geeft al aan dat dit geen gewone militaire operatie is. Het is een heilige handeling, volledig gericht op gehoorzaamheid aan Gods woord.

     De ramshoorns, die continu klinken terwijl het volk rondtrekt, hebben een diepere betekenis. In de Bijbel worden ramshoorns vaak gebruikt bij religieuze vieringen, zoals de verzoendag (Leviticus 25:9). Hier benadrukken ze Gods aanwezigheid en macht. Hun geluid roept het volk op tot vertrouwen en herinnert hen eraan dat de strijd niet van henzelf is. De ark van het verbond, die Gods heiligheid en aanwezigheid symboliseert, staat centraal in de processie. Dit maakt duidelijk dat God niet alleen betrokken is bij de strijd, maar deze volledig leidt.

     Wat opvalt, is dat het volk zes dagen lang precies hetzelfde moet doen: in stilte eenmaal per dag om de stad trekken. De stilte is geladen met betekenis. Het vraagt om innerlijke discipline en geduld, een oefening in vertrouwen op Gods plan. Hoe zouden de inwoners van Jericho dit hebben ervaren? Zes dagen lang zien ze het volk zwijgend rondtrekken, begeleid door de ramshoorns. Geen dreigende kreten, geen wapengekletter – alleen die onheilspellende mars. Het moet hen zowel hebben verward als geïntimideerd. Maar wat moet dit ook voor de Israëlieten hebben betekend? Dag na dag zonder direct resultaat, terwijl ze de dikke muren van de stad aanschouwen. Het vereist geloof om te blijven gehoorzamen, zelfs wanneer je de uitkomst nog niet ziet.

     Het gebruik van het getal zeven in deze tekst is geen toeval. Zeven is in de Bijbel vaak verbonden met volheid en voltooiing, zoals bij de schepping (Genesis 1). Het terugkerende patroon van zeven ramshoorns, zeven priesters en zeven dagen versterkt het idee dat dit Gods volmaakte plan is. Deze herhaling benadrukt dat het volk geen actie moet ondernemen op basis van eigen kracht, maar volledig moet vertrouwen op Gods timing en leiding.

     De ark van het verbond speelt ook een centrale rol in deze gebeurtenis. Net zoals de ark het volk leidde bij de overtocht door de Jordaan (Jozua 3), is zij hier het zichtbare teken dat God bij hen is. Deze processie is geen militaire optocht, maar een liturgische handeling waarin het volk wordt uitgenodigd om hun vertrouwen in God te stellen.

     Deze gebeurtenis roept ook vragen op voor ons leven. Hoe vaak voelen wij ons niet gevangen in situaties waarin we geen uitweg zien? Hoe vaak vragen we ons af waarom we moeten wachten of gehoorzamen zonder direct resultaat te zien? Dit verhaal laat zien dat gehoorzaamheid aan God niet altijd begrijpelijk of gemakkelijk is, maar dat het uiteindelijk leidt tot Zijn volmaakte werk. De stilte van het volk kan ons inspireren om in vertrouwen te rusten, zelfs als we het plan nog niet volledig begrijpen.

     Het verhaal van Jericho wijst ook vooruit naar Jezus Christus. Net zoals de ark Gods aanwezigheid vertegenwoordigde, is Jezus de volmaakte openbaring van God te midden van Zijn volk. Hij nodigt ons uit om te vertrouwen op Zijn overwinning, zelfs wanneer het pad onduidelijk lijkt. De ramshoorns, die Gods macht aankondigen, herinneren ons eraan dat de overwinning niet door ons wordt behaald, maar door Hem.

     Deze verzen zijn een krachtig voorbeeld van hoe God ons vraagt om Hem te vertrouwen, zelfs wanneer Zijn wegen anders zijn dan wij verwachten. Het verhaal daagt ons uit om te blijven wandelen in geloof, wetend dat God werkt, zelfs als wij dat nog niet zien. Waar wij stil zijn, klinkt Zijn kracht.

Jozua 6:15-21. De zevende dag en de inname van Jericho 

In deze verzen beleven we het hoogtepunt van de gebeurtenissen rond Jericho. Het is de zevende dag, een dag die vanaf het begin door God was aangekondigd als de dag waarop de muren zouden vallen. In de vroege ochtend staat het volk klaar om opnieuw rond de stad te trekken. Maar vandaag is anders. Niet één keer, zoals op de voorgaande zes dagen, maar zeven keer lopen de Israëlieten rondom de stad. Deze herhaling is veelzeggend. Het getal zeven symboliseert in de Bijbel volheid en perfectie. Hier laat het zien dat Gods plan volledig tot uitvoering wordt gebracht. Geen stap wordt overgeslagen.

     Je kunt je de spanning voorstellen die in de lucht hangt. Voor de Israëlieten is dit een moment van geloof en verwachting. Dag na dag hebben ze de muren gezien, stevig en onaantastbaar, maar nu staan ze op het punt te zien wat God zal doen. Voor de inwoners van Jericho moet deze zevende dag met angst en verwarring zijn begonnen. Ze hebben het volk zes dagen lang stilzwijgend zien marcheren, begeleid door het geluid van ramshoorns en nu zien ze het zevenvoudig rondtrekken. Wat betekent dit? Wat staat hen te wachten?

     Bij de zevende ronde klinkt een duidelijke oproep van Jozua: ‘Schreeuw, want de Heer heeft u Jericho in handen gegeven!’ Deze woorden zijn niet zomaar een oproep tot actie; ze zijn een proclamatie van geloof. Jozua spreekt over Gods belofte alsof die al vervuld is. Hij weet dat de overwinning niet door menselijke inspanning komt, maar door Gods kracht. Het volk gehoorzaamt en barst uit in een oorverdovend geschreeuw. Dit schreeuwmoment is niet alleen een fysieke daad, maar ook een geestelijke: het is een uiting van vertrouwen dat God zal doen wat Hij heeft beloofd.

     En dan gebeurt het wonder: de muren storten in. Historisch gezien waren de muren van Jericho beroemd om hun kracht. Dit maakt hun instorting des te indrukwekkender. Het is een krachtige herinnering dat geen enkele menselijke barrière bestand is tegen Gods macht. Maar deze instorting is niet alleen een fysieke gebeurtenis; het symboliseert ook Gods vermogen om geestelijke en emotionele muren in ons leven te doorbreken. Hoe vaak zien wij geen onoverkomelijke obstakels in ons leven? Dit moment daagt ons uit om te vertrouwen op Gods kracht, zelfs wanneer de situatie onmogelijk lijkt.

     De daaropvolgende verzen beschrijven hoe de Israëlieten de stad binnentrekken en alles vernietigen wat erin is. Deze daad van totale verwoesting – aangeduid als de ban – is moeilijk te begrijpen vanuit onze moderne context. Waarom moest alles worden vernietigd? De ban (cherem) betekent dat iets volledig aan God wordt gewijd. Jericho, als eerste stad in het beloofde land, wordt als het ware als een offer aan God opgedragen. Het is een manier om te erkennen dat de overwinning niet aan Israël toebehoort, maar aan God. Dit benadrukt Gods heiligheid en laat zien dat zonde niet naast Hem kan bestaan.

     De redding van Rachab, die eerder in Jozua 2 had bewezen op God te vertrouwen, vormt een belangrijk contrast met de vernietiging van de stad. Haar redding toont Gods genade te midden van Zijn oordeel. Hierin zien we een vooruitwijzing naar Jezus Christus, die genade brengt aan allen die op Hem vertrouwen, ongeacht hun achtergrond of verleden. Net zoals Rachab en haar familie werden gered omdat zij God erkenden, roept Jezus ons op om ons tot Hem te keren voor redding.

     Dit verhaal roept ook vragen op voor ons dagelijks leven. Wat zijn de muren in ons leven die ons ervan weerhouden om volledig op God te vertrouwen? Waar hebben we geprobeerd zelf oplossingen te forceren, terwijl God ons vraagt om in geloof te handelen? Net zoals het volk Israël moest leren om te schreeuwen voordat de muren vielen, worden wij uitgenodigd om te vertrouwen op Gods beloften, zelfs als we het resultaat nog niet zien.

     Deze verzen leren ons dat gehoorzaamheid, vertrouwen en toewijding aan God de sleutel zijn tot het ervaren van Zijn kracht. Dit verhaal herinnert ons eraan dat geen muur te sterk is voor God en dat Hij ons oproept om Hem te volgen, zelfs wanneer Zijn wegen anders zijn dan wij verwachten. Laten we, net als het volk, leren om te schreeuwen in geloof, in de wetenschap dat God de overwinning al heeft behaald.

Jozua 6:22-25. De redding van Rachab en haar familie 

Deze verzen vertellen het indrukwekkende verhaal van de redding van Rachab en haar familie, te midden van de totale vernietiging van Jericho. Terwijl de stad in vlammen opgaat, laat dit gedeelte een krachtig beeld zien van Gods genade en trouw aan degenen die op Hem vertrouwen. De verzen beginnen met een duidelijke opdracht van Jozua aan de twee verkenners die eerder door Rachab waren beschermd. Hij herinnert hen aan de belofte die zij aan haar hadden gedaan en geeft de opdracht om haar, samen met haar familie, in veiligheid te brengen. Dit moment laat zien hoe serieus Gods volk Zijn beloftes neemt, zelfs in het heetst van de strijd.

     De redding van Rachab is niet zomaar een logistieke operatie. Het is een vervulling van een verbond dat werd bekrachtigd door het teken van een scharlaken koord aan haar raam. Dit koord, dat haar huis markeerde als een veilige plaats, roept herinneringen op aan het bloed van het lam tijdens het Pascha (Exodus 12:7). Net zoals het bloed de Israëlieten beschermde tegen de plaag in Egypte, zo beschermt dit koord Rachab en haar familie. Dit is meer dan een toevallige overeenkomst; het is een vooruitwijzing naar Jezus Christus, wiens bloed ons redt van het oordeel en ons toegang geeft tot een nieuw leven.

     De tekst benadrukt dat niet alleen Rachab, maar ook haar hele familie wordt gered. In een tijd waarin familiebanden van groot belang waren, is dit een bijzonder detail. Het laat zien hoe één daad van geloof en moed niet alleen een individu, maar een hele kring van mensen kan redden. Hieruit spreekt ook iets van Gods genade: zelfs in een stad die volledig is gewijd aan vernietiging, biedt Hij een weg van redding voor degenen die zich tot Hem keren. Rachab wordt een symbool van hoe geloof deuren opent, zelfs wanneer alle hoop verloren lijkt.

     De verwoesting van Jericho vormt een scherp contrast met de redding van Rachab. De stad en alles wat erin is, wordt volledig vernietigd, behalve het zilver, goud en de metalen voorwerpen die aan de Heer worden gewijd. Deze totale vernietiging, aangeduid als de ban, kan voor ons moeilijk te begrijpen zijn. Waarom moest alles worden vernietigd? De ban (cherem) was een manier om iets volledig aan God te wijden. Het benadrukt Gods heiligheid en laat zien dat Hij niet kan samenleven met zonde. Jericho, als symbool van een zondige en vijandige cultuur, wordt volledig aan God opgedragen door vernietiging. Tegelijkertijd vormt de redding van Rachab een krachtig contrast: waar oordeel is, is ook genade voor wie gelooft.

     Wat dit verhaal bijzonder maakt, is dat Rachab niet alleen wordt gered, maar ook een nieuwe plek krijgt in de gemeenschap van Israël. De tekst zegt expliciet dat zij ‘tot op de dag van vandaag’ bij Israël woont. Dit betekent niet alleen dat zij fysiek wordt opgenomen, maar dat zij volledig wordt geïntegreerd in het volk van God. Dit is geen vanzelfsprekendheid voor een vrouw uit een vijandige natie, laat staan voor iemand met haar achtergrond. Toch laat God zien dat Hij kijkt naar geloof en niet naar afkomst of verleden. Rachab wordt zelfs opgenomen in de geslachtslijn van Jezus (Matteüs 1:5). Haar verhaal laat zien dat Gods genade grenzen doorbreekt en iedereen kan bereiken die op Hem vertrouwt.

     De redding van Rachab roept ook een vraag op voor ons. Hoe betrouwbaar zijn wij in het nakomen van onze beloften, vooral wanneer het gaat om het tonen van genade en liefde? De twee verkenners gehoorzaamden trouw aan de belofte die ze aan Rachab hadden gedaan, zelfs in een chaotische en gevaarlijke situatie. Dit voorbeeld daagt ons uit om Gods genade zichtbaar te maken, ook in moeilijke omstandigheden.

     Rachabs verhaal is niet alleen een historisch verslag, maar ook een geestelijke les. Het herinnert ons eraan dat niemand te ver is voor Gods liefde. Hoe vaak voelen wij ons buitenstaanders in Gods plan? Hoe vaak denken we dat onze fouten te groot zijn om vergeven te worden? Rachab laat zien dat geloof deuren opent, zelfs in de donkerste situaties. Het scharlaken koord aan haar raam wordt een beeld van hoop, dat ons wijst naar het kruis, waar Gods genade definitief werd geopenbaard.

     Deze verzen nodigen ons uit om na te denken over hoe we Gods genade in ons eigen leven ervaren en doorgeven. Het herinnert ons eraan dat redding niet afhangt van onze prestaties, maar van Gods trouw en genade. Net zoals Rachab in geloof handelde en redding ontving, worden ook wij uitgenodigd om te vertrouwen op Zijn belofte van leven en verlossing. Laat haar verhaal een aansporing zijn om te leven in het licht van Gods genade, en om anderen uit te nodigen diezelfde genade te ervaren.

Jozua 6:26-27. De vervloeking over Jericho en Jozua’s roem 

Deze verzen sluiten het verhaal van de inname van Jericho af met een opmerkelijke en plechtige vloek. Nadat de stad volledig is verwoest en gewijd aan de Heer, spreekt Jozua een krachtige waarschuwing uit: ‘Moge de Heer eenieder vervloeken die het waagt deze stad, Jericho, weer op te bouwen. Hij zal de fundamenten leggen ten koste van zijn oudste zoon en de poortdeuren bevestigen ten koste van zijn jongste zoon.’ Deze woorden zijn niet zomaar een dreigement, maar een proclamatie die benadrukt dat Jericho’s vernietiging een goddelijke daad was en dat het oordeel van God definitief is.

     De vloek maakt duidelijk dat Jericho niet mag worden herbouwd. Het herbouwen van de stad zou namelijk symbool staan voor menselijke rebellie tegen God. De ban (cherem), die inhield dat alles in de stad aan God was gewijd door vernietiging, toont Gods heiligheid en Zijn onverenigbaarheid met zonde. De stad was een teken van de zondige cultuur van Kanaän en haar verzet tegen God. Door deze vloek bevestigt Jozua dat Jericho’s lot een getuigenis blijft van Gods oordeel en dat niemand het recht heeft om dit oordeel ongedaan te maken.

     De prijs die in de vloek wordt genoemd – het leven van de oudste en jongste zoon van degene die Jericho herbouwt – lijkt hard en onbegrijpelijk. Maar deze specifieke straf benadrukt de ernst van het overtreden van Gods bevel. Het verlies van de oudste en jongste zoon symboliseert de totale prijs die wordt betaald: een complete ontwrichting van de familie en een diepgaande herinnering aan de gevolgen van zonde. Dit is geen wraakzuchtige uitspraak, maar een manier om de heiligheid van Gods oordeel te bewaken en een blijvende waarschuwing te geven aan toekomstige generaties.

     De ernst van deze woorden blijkt later in de geschiedenis, wanneer Hiëli uit Betel daadwerkelijk probeert Jericho te herbouwen. In 1 Koningen 16:34 wordt beschreven hoe hij de fundamenten van de stad legt ten koste van zijn oudste zoon, Abiram, en de poorten bevestigt ten koste van zijn jongste zoon, Segub. Dit tragische verhaal laat zien hoe serieus Gods waarschuwingen moeten worden genomen. Het is een krachtige herinnering dat het negeren van Gods woorden verwoestende gevolgen heeft, niet alleen voor de overtreder, maar ook voor anderen.

     Deze verzen roepen vragen op die verder gaan dan de historische gebeurtenis. Hoe vaak proberen wij niet, bewust of onbewust, om onze eigen plannen door te zetten, zelfs als die indruisen tegen Gods duidelijke geboden? Het herbouwen van Jericho staat symbool voor menselijke trots en de neiging om Gods grenzen te negeren. Deze passage daagt ons uit om na te denken over de ‘Jericho’s’ in ons eigen leven: plekken waar we weigeren om ons volledig aan Gods wil over te geven.

     De afsluiting van dit hoofdstuk, waarin staat dat ‘de Heer Jozua bijstond en zijn roem door het hele land ging’, benadrukt opnieuw dat de overwinning in Jericho volledig Gods werk was. Jozua wordt geëerd, niet vanwege zijn eigen kracht, maar vanwege zijn gehoorzaamheid en trouw aan God. Dit toont aan dat ware roem niet voortkomt uit onze eigen prestaties, maar uit ons vermogen om God te volgen, zelfs wanneer dat ons moeilijk valt.

     In bredere zin wijst dit verhaal vooruit naar Christus, die net als Jozua Gods oordeel en genade belichaamt. Jericho’s vernietiging herinnert ons aan het oordeel dat Christus op zich nam aan het kruis, zodat wij vrijgemaakt konden worden van de macht van de zonde. Tegelijkertijd roept de waarschuwing om Jericho niet opnieuw op te bouwen ons op om niet terug te keren naar een leven dat door God is geoordeeld en afgelegd. Christus nodigt ons uit om te bouwen op de fundamenten van Zijn waarheid en genade.

     Deze verzen bieden een krachtige les over de ernst van Gods oordeel en de noodzaak van gehoorzaamheid. Het herinnert ons eraan dat Gods woorden, zowel Zijn beloften als Zijn waarschuwingen, altijd betrouwbaar zijn. Deze verzen nodigen ons uit om na te denken over onze eigen prioriteiten en keuzes. Vertrouwen we op onze eigen plannen of bouwen we ons leven op Gods beloften? De geschiedenis van Jericho daagt ons uit om Zijn oordeel te respecteren en te vertrouwen op Zijn volmaakte plan, zodat we ons leven kunnen richten op wat blijvende waarde heeft in Zijn ogen.

Kernboodschap

De kernboodschap van Jozua 5:13-6:27 is: Gods plannen doorbreken menselijke logica en verwachtingen; Hij nodigt ons uit om onze muren van trots, twijfel en controle los te laten, zodat Zijn kracht en trouw zichtbaar worden in overwinningen die wij zelf nooit hadden kunnen behalen.

     In dit bijbelgedeelte wordt de kernboodschap op verschillende manieren zichtbaar. De inname van Jericho, een schijnbaar onneembare stad, wordt bereikt op een manier die volledig ingaat tegen menselijke logica en militaire strategie. Geen aanvalswapens, geen belegeringswerktuigen, maar een processie van priesters, een ark, ramshoorns en een stilzwijgend volk. Het plan dat God aan Jozua geeft, lijkt volkomen irrationeel vanuit een menselijk perspectief. Maar juist in dit ogenschijnlijke onlogische plan wordt Gods macht en trouw geopenbaard. De muren van Jericho, die symbool staan voor menselijke kracht en zelfvertrouwen, storten in op een moment dat het volk volledig afhankelijk is van God.

     De ontmoeting met de aanvoerder van het leger van de Heer aan het begin van het verhaal benadrukt dat de strijd om Jericho niet door menselijke strategieën wordt gewonnen, maar door Gods directe aanwezigheid en leiding. Jozua’s confrontatie met deze aanvoerder maakt duidelijk dat God niet aan de kant van Israël staat, maar dat Israël aan Gods kant moet staan. Dit zet de toon voor het hele verhaal: de overwinning komt alleen door gehoorzaamheid en overgave aan Gods plan. Het volk moet leren om hun eigen trots, twijfel en verlangen naar controle los te laten, zodat God Zijn macht kan tonen.

     De focus op stilte en discipline tijdens de zes dagen van het rondtrekken om Jericho heen is een belangrijk detail. Het volk moet zich in stilte voegen naar Gods instructies, zonder zichtbare vooruitgang. Dit vraagt om vertrouwen in een plan dat niet door mensen is bedacht en dat pas op de zevende dag zijn vruchten zal afwerpen. De zevende dag, met het zevenvoudige rondtrekken en de oproep tot geschreeuw, markeert het moment waarop het volk in geloof Gods belofte in ontvangst neemt. Het is een overwinning die zij zelf nooit hadden kunnen behalen, een overwinning die volledig Gods werk is.

     Voor ons vandaag biedt deze kernboodschap een spiegel. Hoe vaak zijn we geneigd om onze eigen plannen, logica en controle als leidraad te nemen? Hoe vaak bouwen we muren van trots, twijfel en zelfredzaamheid, terwijl God ons uitnodigt om te vertrouwen op Zijn ondoorgrondelijke wijsheid en kracht? Net zoals de muren van Jericho, kunnen ook onze muren instorten wanneer we leren om los te laten en ons over te geven aan Gods leiding.

     Dit verhaal daagt ons uit om na te denken over wat het betekent om volledig afhankelijk te zijn van God. Het herinnert ons eraan dat Zijn wegen vaak anders zijn dan wij verwachten, maar dat ze altijd leiden tot een uitkomst die Zijn trouw en macht zichtbaar maakt. In een wereld die ons aanspoort om zelf de controle te houden en alles te plannen, roept dit verhaal ons op om te leven in geloof en overgave. Het laat zien dat Gods kracht vaak het meest zichtbaar wordt wanneer wij onze eigen controle durven los te laten. In die overgave wordt Hij niet alleen onze Redder, maar ook degene die ons de kracht geeft om te zien dat Hij onze muren kan afbreken en ons leiden naar een leven van vrijheid en vertrouwen.

Theologische reflectie

Deze theologische reflectie helpt ons om dieper in te gaan op de betekenis van Jozua 5:13-6:27. Waar de exegetische uitleg zich richtte op het begrijpen van de tekst binnen haar oorspronkelijke context en de kernboodschap deze boodschap in algemene termen samenvatte, biedt deze reflectie de ruimte om de spirituele, theologische en praktische implicaties van het verhaal verder te verkennen. Wat leert dit gedeelte ons over God, over Christus en over ons geloofsleven? Hoe past dit verhaal in het grotere geheel van de Bijbel? En welke thema’s kunnen ons vandaag nog inspireren en uitdagen? Door op deze vragen in te gaan, willen we de rijkdom van dit bijbelgedeelte volledig benutten.

Het karakter van God

In dit verhaal openbaart God zich op unieke wijze als de soevereine en almachtige Leider. Zijn soevereiniteit blijkt allereerst uit de ontmoeting tussen Jozua en de aanvoerder van het leger van de Heer. Deze figuur benadrukt dat de strijd om Jericho niet een conflict is tussen Israël en de inwoners van Kanaän, maar een heilige oorlog waarin God zelf centraal staat. De aanvoerder verklaart: ‘Ik ben de aanvoerder van het leger van de Heer.’ Hiermee maakt hij duidelijk dat het Gods plan is dat uitgevoerd wordt en niet dat van mensen. Dit laat zien dat God niet aan onze kant staat, maar dat wij geroepen worden om ons aan Zijn kant te scharen. Zijn rechtvaardigheid wordt zichtbaar in de verwoesting van Jericho, een stad die symbool staat voor zonde en verzet tegen Zijn wil. Tegelijkertijd toont God Zijn genade in de redding van Rachab en haar familie, als een voorbeeld van hoe Hij genade schenkt aan iedereen die zich tot Hem keert.

     Gods karakter wordt ook zichtbaar in de manier waarop Hij werkt. Zijn plan voor de val van Jericho lijkt onlogisch en gaat in tegen menselijke verwachtingen. Toch vraagt Hij van Zijn volk om volledig op Hem te vertrouwen. Dit laat ons zien dat God vaak werkt op manieren die ons begrip te boven gaan, maar die uiteindelijk Zijn macht en trouw openbaren. Hij is een God die ons uitdaagt om onze controle los te laten, zodat Hij Zijn werk kan doen en dit alles in overeenstemming met Zijn heilige en liefdevolle karakter.

De verwijzing naar Christus

Dit verhaal zit vol indirecte verwijzingen naar Jezus Christus. Allereerst kunnen we de aanvoerder van het leger van de Heer zien als een voorafschaduwing van Christus. Net zoals deze aanvoerder met een getrokken zwaard verschijnt om Gods volk te leiden, zo wordt Christus in Openbaring 19:11-16 afgebeeld als de hemelse strijder die in gerechtigheid oordeelt en overwint. Dit laat zien dat Christus de uiteindelijke Leider is, die niet alleen strijdt voor gerechtigheid, maar ook volledige overwinning behaalt over de machten van zonde en dood.

     De val van Jericho zelf kan gezien worden als een beeld van Christus’ overwinning aan het kruis. Net zoals de muren van Jericho instorten door Gods macht, zo worden de barrières tussen God en de mens neergehaald door Jezus’ offer. De redding van Rachab wijst ook vooruit naar het werk van Christus. Rachab, een vrouw met een beladen verleden, wordt gered door haar geloof in de God van Israël. Dit illustreert hoe Jezus genade biedt aan iedereen, ongeacht afkomst of verleden, die zich in geloof tot Hem wendt. Het scharlaken koord in Rachabs raam herinnert ons aan het bloed van Christus, dat ons beschermt en bevrijdt van Gods oordeel.

Relevantie voor ons geloofsleven

Voor ons als gelovigen vandaag biedt dit verhaal krachtige lessen over geloof, gehoorzaamheid en vertrouwen. Het volk Israël wordt uitgedaagd om een onlogisch plan te volgen, zonder directe resultaten te zien. Dit vraagt om volharding en vertrouwen in God, zelfs wanneer Zijn wegen niet duidelijk zijn. Hoe vaak worden wij niet geroepen om te blijven wandelen in geloof, ook als we geen zichtbare vooruitgang zien? Dit verhaal herinnert ons eraan dat echte overwinningen in ons leven niet voortkomen uit onze eigen inspanningen, maar uit overgave aan Gods leiding.

     De stilte van het volk tijdens de zes dagen van rondtrekken roept ons op om ook momenten van stilte en geduld in ons leven toe te laten. In een wereld die gericht is op actie en onmiddellijke resultaten, daagt God ons uit om te wachten op Zijn timing en op Zijn kracht te vertrouwen. Net zoals de Israëlieten uiteindelijk schreeuwden in geloof voordat de muren vielen, worden ook wij uitgenodigd om in geloof te proclameren dat God trouw is aan Zijn beloften, zelfs voordat we de vervulling daarvan zien.

Verband met andere bijbelteksten

Het verhaal van Jericho heeft een duidelijke verbinding met andere bijbelverhalen waarin Gods soevereiniteit en genade centraal staan. De redding van Rachab doet denken aan het verhaal van het Pascha in Exodus 12, waar het bloed van het lam de Israëlieten beschermde tegen de plaag van de eerstgeborenen. Beide verhalen laten zien hoe God redding biedt te midden van oordeel. Tegelijkertijd wijst de vernietiging van Jericho vooruit naar Gods oordeel over de zonde, zoals beschreven in Openbaring 18, waar het symbool van Babylon valt als een teken van Gods uiteindelijke overwinning over het kwaad.

     De oproep tot geloof en gehoorzaamheid in dit verhaal sluit aan bij de woorden van Jezus in Johannes 14:1: ‘Wees niet ongerust, maar vertrouw op God en op Mij.’ Net zoals de Israëlieten werden uitgenodigd om op Gods plan te vertrouwen, worden wij uitgenodigd om op Christus te vertrouwen, zelfs wanneer Zijn wegen ons vreemd of onbegrijpelijk lijken.

Andere relevante theologische thema’s

Een belangrijk thema in Jozua 5:13-6:27 is getuigenis en genade. Het verhaal van Rachab benadrukt hoe God genade biedt aan degenen die op Hem vertrouwen, ongeacht hun achtergrond. Rachab, een Kanaänitische vrouw met een moreel discutabel verleden, wordt gered door haar geloof en opgenomen in Gods volk. Dit illustreert hoe Gods genade geen grenzen kent en hoe Hij iedereen wil insluiten in Zijn plan van verlossing. Haar verhaal is een krachtige herinnering dat ons verleden niet bepalend is voor onze toekomst in Gods ogen. Dit thema van inclusie en genade is een rode draad door de hele Bijbel, van Rachab tot aan Jezus, die mensen uit alle volken roept om Hem te volgen.

     Een ander thema in dit bijbelgedeelte is discipelschap en gehoorzaamheid. De gehoorzaamheid van het volk Israël, zelfs wanneer Gods instructies onlogisch lijken, biedt een krachtig voorbeeld van discipelschap. Discipelschap vraagt om vertrouwen, ook wanneer we Gods plan niet volledig begrijpen. Het rondtrekken om Jericho heen, dag na dag, zonder direct resultaat, roept ons op om trouw te blijven, zelfs als de vruchten van onze gehoorzaamheid nog niet zichtbaar zijn. Jezus roept ons in Lucas 9:23 om ons kruis op te nemen en Hem te volgen, wat betekent dat we ons eigen verlangen naar controle moeten opgeven en ons volledig moeten overgeven aan Zijn leiding.

     Een laatste thema in dit bijbelgedeelte is Gods plan van redding. Dit verhaal benadrukt hoe God een groter plan van redding uitvoert, zelfs te midden van oordeel. De vernietiging van Jericho en de redding van Rachab laten zien hoe Gods oordeel en genade hand in hand gaan. Dit roept ons op om te erkennen dat Gods plan groter is dan wij kunnen overzien en dat Hij ons uitnodigt om deel te worden van Zijn missie om alle volken te bereiken.

Deze theologische reflectie toont ons dat Jozua 5:13-6:27 meer is dan een historisch verslag; het is een diepe geestelijke les over wie God is, wie wij zijn en hoe wij geroepen worden om in geloof en gehoorzaamheid te wandelen. Het verhaal daagt ons uit om onze muren van controle en twijfel los te laten, zodat Gods kracht en trouw zichtbaar worden in ons leven.

Praktische toepassing

De kernboodschap van Jozua 5:13-6:27 daagt ons uit om onze muren van trots, twijfel en controle los te laten, zodat Gods kracht en trouw zichtbaar worden in ons leven. Het is belangrijk om praktische manieren te vinden om deze boodschap te vertalen naar het dagelijks leven. Hierna volgen vier concrete, uitdagende en verrassende richtlijnen die je kunnen helpen om deze kernboodschap in praktijk te brengen.

1. Organiseer een ‘stille mars’ rond een persoonlijk probleem.

Net zoals de Israëlieten zes dagen in stilte rond Jericho trokken, kun je stilte en gebed gebruiken om een persoonlijke muur in je leven aan te pakken. Dit kan een probleem zijn waar je al lang mee worstelt: een verstoorde relatie, een innerlijke angst of een gevoel van falen. Kies bewust een week waarin je elke dag tijd maakt om in stilte rond dit probleem ‘te trekken’ in gebed. Visualiseer het alsof je het probleem symbolisch aan God overhandigt, zonder dat je zelf actie onderneemt of een oplossing probeert te forceren. Deze oefening leert je om los te laten en op God te vertrouwen, zonder direct resultaat te verwachten. Net zoals het volk moest leren om zes dagen in stilte te gehoorzamen voordat de muren vielen, vraagt deze oefening om geduld en geloof dat God werkt, ook als je dat niet direct ziet. Dit kan een transformerende ervaring zijn, waarbij je ontdekt dat de oplossing misschien niet is wat je verwachtte, maar dat God je kracht geeft om het probleem op een andere manier te zien of te benaderen.

2. Laat een muur letterlijk instorten.

Kies een concreet voorwerp in je huis dat symbool staat voor een muur die je in je leven hebt opgetrokken. Misschien is het een boek dat oude pijn oproept, een souvenir dat herinnert aan een slechte relatie of een lijstje met doelen die je te veel druk geven. Neem dit voorwerp en vernietig het bewust. Breek het af, gooi het weg, of gebruik het als startpunt om iets nieuws te creëren, zoals een kunstwerk of een collage van hoopvolle teksten. Dit is een fysieke en symbolische handeling die je helpt om muren van controle of angst los te laten. Het herinnert je eraan dat we vaak zelf vasthouden aan dingen die ons gevangen houden. Door letterlijk een muur te laten instorten, maak je ruimte voor God om iets nieuws op te bouwen in je leven. Het proces kan confronterend zijn, maar het helpt je om los te breken van oude patronen.

3. Creëer een ‘scharlaken koord’-moment voor iemand anders.

Rachabs scharlaken koord was een zichtbaar teken van haar vertrouwen op God en haar verbondenheid met Israël. Denk na over wie in jouw omgeving zich misschien een buitenstaander voelt of in een moeilijke situatie verkeert. Bied die persoon een ‘koord van hoop’ aan door een onverwachte daad van vriendelijkheid of ondersteuning. Dit kan iets praktisch zijn, zoals het aanbieden van hulp, of iets emotioneels, zoals een kaart of brief waarin je hoopvolle woorden deelt. Deze oefening helpt je om genade en hoop door te geven aan anderen, net zoals Rachab die genade ontving door haar geloof. Door je ogen te openen voor de muren van twijfel of angst in het leven van anderen, kun je Gods liefde zichtbaar maken. Het herinnert je eraan dat onze daden van vriendelijkheid soms de grootste muren in het leven van anderen kunnen laten instorten.

4. Schreeuw voordat de muren vallen.

In het verhaal van Jericho riep het volk uit in geloof, zelfs voordat de muren vielen. In ons dagelijks leven kunnen we leren om hetzelfde te doen: een schreeuw van geloof en vertrouwen geven, zelfs voordat we een doorbraak zien. Dit kan betekenen dat je een stap zet in een richting die onzeker voelt – een verzoeningspoging, een nieuwe uitdaging of een groot risico – en dat je je vertrouwen uitspreekt dat God met je meegaat, zelfs als de uitkomst nog onzeker is. Het schreeuwen in geloof symboliseert dat je je onzekerheden durft los te laten en gelooft dat God al aan het werk is, zelfs als je dat niet direct ziet. Misschien betekent dit dat je een lang uitgesteld gesprek aangaat of een nieuwe richting inslaat die je spannend vindt. Door in actie te komen en vertrouwen uit te spreken, maak je ruimte voor Gods kracht om zichtbaar te worden. Het leert je dat geloof geen passieve houding is, maar een actieve keuze om op God te vertrouwen, zelfs in het onbekende.

Deze vier richtlijnen helpen je om de kernboodschap van Jozua 5:13-6:27 tastbaar te maken in je leven. Ze dagen je uit om je muren los te laten, symbolisch en letterlijk, en om ruimte te maken voor Gods kracht en trouw. Het zijn manieren om het geloof actief te beleven. Laat deze richtlijnen je inspireren om muren te zien instorten en Gods aanwezigheid te ervaren in jouw leven.

Afsluiting

Laten we nog even terugkeren naar de inleiding. Sophie zat nog steeds in dezelfde stoel, haar telefoon in haar handen. De uren leken tergend langzaam voorbij te kruipen. Af en toe staarde ze naar de gang, waar artsen en verpleegkundigen haastig voorbijliepen, alsof het leven gewoon doorging terwijl haar wereld op pauze stond. En toen – plotseling – ging haar telefoon opnieuw. Haar adem stokte toen ze het nummer van het ziekenhuis op het scherm zag. ‘Mevrouw, de operatie is achter de rug. David is stabiel. Het is nog te vroeg om iets definitief te zeggen, maar we zijn hoopvol.’ Hoopvol. Dat ene woord raakte haar dieper dan ze had verwacht. Tranen sprongen in haar ogen terwijl ze haar moeders nummer intoetste. ‘Mam,’ fluisterde ze, ‘hij heeft het gehaald. Hij leeft.’ Op dat moment besefte Sophie dat haar oma gelijk had gehad. Niet dat bidden een magische formule was om dingen te laten gebeuren zoals zij wilde. Maar ergens, in dat donkere ziekenhuis, had ze Gods aanwezigheid gevoeld – misschien niet als een wonderbaarlijk teken, maar als een stille zekerheid. Alsof de muren van haar angst en twijfel stukje bij beetje waren afgebroken. 

     Net zoals de Israëlieten voor de muren van Jericho stonden, stond Sophie voor een muur van onzekerheid. Net zoals zij had moeten wachten, had Israël zes dagen rondgetrokken in stilte, zonder enig teken van vooruitgang. En net zoals God uiteindelijk ingreep op een manier die niemand had kunnen voorspellen, had Sophie ervaren dat Hij aanwezig was – zelfs als ze Hem eerst niet voelde. 

     Dit verhaal van Jericho leert ons dat Gods plannen niet altijd logisch lijken, maar dat ze ons juist uitdagen om onze muren van angst, twijfel en controle los te laten. Soms vraagt Hij ons om gehoorzaam en geduldig te zijn, zelfs als we geen directe verandering zien. Maar uiteindelijk is het Zijn kracht die doorbreekt wat voor ons ondoordringbaar lijkt. 

     Misschien sta jij vandaag voor een muur. Misschien zie je geen uitweg, geen oplossing, geen manier om verder te gaan. Maar weet dit: God is groter dan jouw muren. Hij roept je niet op om alles zelf op te lossen, maar om Hem te vertrouwen – zelfs als je Zijn hand nog niet ziet bewegen. Zoals in Exodus 14:14 staat: ‘De Heer zal voor u strijden, u hoeft zelf niets te doen.’

     Ga deze week met deze zekerheid: Gods kracht is niet beperkt door menselijke logica. Zijn trouw is sterker dan jouw twijfel. En als jij bereid bent om je muren los te laten, zal Hij laten zien dat Zijn overwinning groter is dan alles wat jij zelf had kunnen bedenken. Durf te vertrouwen. Hij is bij je.

Reflectievragen

1. Welke muren in jouw leven lijken ondoordringbaar en hoe zou God je kunnen uitnodigen om deze los te laten?
2. Waarin merk je dat je moeite hebt om Gods plan te vertrouwen als het niet logisch lijkt vanuit jouw perspectief?
3. Hoe ervaar jij de spanning tussen zelf de controle willen houden en vertrouwen op Gods leiding?
4. In welke situaties heb je weleens ervaren dat God op een onverwachte manier doorbrak en wat leerde dat je over Hem?
5. Hoe kun je deze week bewust stappen zetten om minder op je eigen kracht te vertrouwen en meer op Gods trouw te leunen?

Copyrights Marjolein Gommers