Bruiloft in Kana (Johannes 2:1-12)

Inleiding

Emma, 28 jaar, keek uit naar haar bruiloft. Maandenlang was ze in de weer geweest met de voorbereidingen. Alles moest perfect zijn: van de bloemen tot de muziek, van de gastenlijst tot het menu. Zij en haar verloofde, David, hadden niets aan het toeval overgelaten. Dit zou hun dag worden, de start van hun gezamenlijke toekomst.

     De ochtend van de bruiloft begon stralend. Het zonnetje scheen en Emma’s zenuwen maakten plaats voor opwinding toen ze haar jurk aantrok. Alles leek vlekkeloos te verlopen. De ceremonie was prachtig, met een ontroerende toespraak van de voorganger. Na het officiële gedeelte genoten Emma en David van het felicitaties ontvangen en poseerden ze voor foto’s. Het was precies zoals ze hadden gedroomd.

     Maar toen, tijdens het diner, merkte Emma iets op. Ze zag hoe het bedienend personeel heen en weer liep en zachtjes met elkaar fluisterde. Iets klopte niet. Een van de serveersters kwam naar haar toe, nerveus. ‘Mevrouw,’ zei ze, ‘ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar … er is een probleem met het eten. De catering heeft te weinig hoofdgerechten geleverd.’

     Emma verstijfde. Te weinig hoofdgerechten? Hoe kon dit gebeuren? Ze keek naar de lange tafels vol gasten, die nietsvermoedend zaten te lachen en te praten. Hoe kon ze hen vertellen dat niet iedereen een maaltijd zou krijgen? Het schaamrood steeg haar naar de kaken. Ze had zo haar best gedaan om dit feest tot in de puntjes te organiseren en nu leek alles in één klap mis te gaan. Wat zouden de gasten wel niet denken? Ze voelde tranen opkomen en keek wanhopig naar David. Maar ook hij wist niet wat te doen.

     We kennen het allemaal wel, zulke momenten. Momenten waarop je denkt dat alles onder controle is, maar dan loopt het anders. Het kan je overvallen: op je werk, in je gezin of in je geloof. Je hebt alles gedaan wat in je macht ligt en toch lijkt het niet genoeg. Het zijn juist deze momenten waarop onze beperkingen pijnlijk zichtbaar worden.

     In het bijbelgedeelte dat we zo meteen lezen, zien we iets soortgelijks gebeuren. Op een bruiloft in Kana valt het feest bijna in het water door een tekort. Maar waar wij vaak vastlopen, laat Jezus zien dat Hij een oplossing biedt die verder gaat dan wij ons kunnen voorstellen. Laten we lezen hoe Hij dat doet.

Bijbeltekst (NBV21)

Bruiloft in Kana

[1] Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, [2] en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. [3] Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen Hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ [4] ‘Vrouw, wat wilt u van Me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’ [5] Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat Hij jullie zegt, wat het ook is.’ [6] Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metrete. [7] Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand. [8] Toen zei Hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’ Dat deden ze. [9] En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom [10] en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ [11] Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste teken; Hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in Hem.

     [12] Daarna ging Hij naar Kafarnaüm, met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen, en daar bleven ze een paar dagen.

Exegetische uitleg

Nu we het bijbelgedeelte Johannes 2:1-12 hebben gelezen, is het tijd om dieper in te gaan op de tekst. In deze exegetische uitleg bespreken we het gedeelte vers voor vers of in kleine samenhangende eenheden. Dit helpt ons om de boodschap van dit verhaal beter te begrijpen en de kern ervan helder te krijgen. Na de exegetische uitleg zullen we deze inzichten gebruiken om de kernboodschap van dit bijbelgedeelte te formuleren en te reflecteren op de betekenis ervan voor ons leven vandaag.

Johannes 2:1-2. Jezus en zijn moeder op de bruiloft 

Dit hoofdstuk opent met een feestelijke gebeurtenis: een bruiloft in Kana, een klein dorp in Galilea. Jezus, Zijn moeder Maria en enkele van Zijn leerlingen zijn gasten op het feest. Wat begint als een gewone scène, blijkt vol te zitten met hints naar diepere betekenissen en symboliek. Dit moment markeert niet alleen een sociale gelegenheid, maar ook het begin van Jezus’ openbare bediening.

     De tekst begint met de vermelding ‘op de derde dag’. Hoewel dit in eerste instantie lijkt te verwijzen naar de derde dag na Jezus’ ontmoeting met Filippus en Natanaël, wijst de tijdsaanduiding op meer. In de Bijbel heeft de derde dag vaak een diepere betekenis. Denk bijvoorbeeld aan Gods ontmoeting met het volk Israël op de derde dag op de Sinaï (Exodus 19:11) en Jezus’ opstanding op de derde dag (Matteüs 16:21). Wanneer we de tijdlijn in Johannes 1 volgen, begint deze met de dag waarop Johannes de Doper Jezus aankondigt als het Lam van God. Vervolgens volgen drie afzonderlijke dagen: een waarop Johannes opnieuw over Jezus getuigt en twee van zijn discipelen Hem gaan volgen, een dag waarop Andreas en Simon Petrus zich bij Jezus aansluiten en een dag waarop Jezus Filippus en Natanaël ontmoet. In Johannes 2:1 wordt vervolgens gesproken over ‘de derde dag’ na deze laatste ontmoeting. Dit brengt het totaal op zeven dagen. De zevende dag herinnert ons aan de scheppingsweek in Genesis, waarin God na zes dagen werken rustte en Zijn schepping als volmaakt verklaarde. Dat Jezus’ eerste wonder op deze zevende dag gebeurt, suggereert dat Hij een nieuw begin aankondigt: een nieuwe schepping waarin Gods werk wordt vervuld in overvloed en vreugde.

     Destijds duurden bruiloften in Joodse gemeenschappen vaak een hele week. Ze waren een hoogtepunt van vreugde en gemeenschap, waarbij het hele dorp en vaak ook verre familieleden betrokken waren. Het was een tijd waarin overvloed en gastvrijheid centraal stonden, met eten en wijn als belangrijke symbolen van de feestvreugde. Tegen deze achtergrond krijgt de bruiloft in Kana een bijzondere betekenis. Jezus kiest ervoor om Zijn openbare bediening te beginnen op een feest dat draait om liefde, gemeenschap en vervulling. Dit laat zien dat Hij gekomen is om vreugde en vernieuwing te brengen, niet alleen in grote spirituele kwesties, maar ook in de alledaagse vreugden van het leven.

     Maria, Jezus’ moeder, wordt expliciet genoemd als een van de gasten. Haar aanwezigheid suggereert dat zij mogelijk een nauwe band had met het bruidspaar, bijvoorbeeld als familielid of goede vriendin. Jezus wordt vergezeld door enkele van Zijn leerlingen, waaronder Andreas, Simon Petrus, Filippus en Natanaël. Deze leerlingen hadden zich kort daarvoor bij Hem aangesloten en staan nog aan het begin van hun ontdekking van wie Hij werkelijk is. Hun aanwezigheid op deze bruiloft biedt een eerste blik op Jezus als iemand die niet alleen leraar en leider is, maar ook deelneemt aan de gewone vreugden van het dagelijks leven.

     De keuze voor Kana als locatie is eveneens betekenisvol. Dit kleine, eenvoudige dorp weerspiegelt een patroon dat we in de hele Bijbel zien: God kiest vaak het gewone en het alledaagse om Zijn grootheid te tonen. Net zoals Jezus werd geboren in het onopvallende Bethlehem, vindt Zijn eerste wonder plaats in het nederige Kana. Dit benadrukt dat God geen indrukwekkende of grootse locaties nodig heeft om Zijn werk te doen. Hij werkt juist vaak door het eenvoudige en onverwachte.

     Het beeld van een bruiloft draagt ook een diepe geestelijke betekenis. In de Bijbel wordt de relatie tussen God en Zijn volk vaak beschreven als een huwelijk. God wordt afgebeeld als de trouwe bruidegom en Zijn volk als de soms ontrouwe bruid (Jesaja 62:5; Hosea 2:19-20). In het Nieuwe Testament wordt dit beeld voortgezet. Jezus noemt zichzelf de bruidegom (Marcus 2:19-20) en in Openbaring 19:9 wordt het bruiloftsmaal van het Lam beschreven als het ultieme feest. Dit feest verwijst naar Jezus’ wederkomst, wanneer Hij terugkeert in heerlijkheid om Zijn gemeente – alle gelovigen – tot zich te nemen. Bij Zijn wederkomst zal Jezus niet alleen het kwaad volledig overwinnen, maar ook de schepping vernieuwen en een eeuwige gemeenschap vestigen tussen Hem en Zijn volk. Het bruiloftsmaal van het Lam wordt een tijd van volmaakte vreugde, waarin Gods reddingsplan volledig wordt vervuld. De bruiloft in Kana biedt een glimp van die toekomst: een moment van overvloed, vernieuwing en vreugdevolle eenheid met Christus.

     Deze verzen, hoewel eenvoudig op het eerste gezicht, bevatten een rijkdom aan symboliek en betekenis. Jezus’ aanwezigheid op deze bruiloft markeert een nieuw begin. Het laat zien dat Hij niet ver weg is, maar juist betrokken bij de dagelijkse vreugden en uitdagingen van ons leven. Terwijl het verhaal verdergaat, zullen we zien hoe deze alledaagse setting verandert in een krachtig teken van wie Jezus is en wat Hij brengt: vreugde, overvloed en de uitnodiging om te geloven in Hem.

Johannes 2:3-5. Maria’s verzoek en Jezus’ reactie 

In deze verzen lezen we over een moment van crisis tijdens de bruiloft in Kana: de wijn raakt op. Voor ons lijkt dit misschien een klein ongemak, maar in de tijd van Jezus had dit grote gevolgen. Wijn was meer dan een drank; het stond symbool voor vreugde, overvloed en gastvrijheid. Het tekort aan wijn betekende niet alleen dat het feest vroegtijdig zou eindigen, maar ook een grote schaamte voor het bruidspaar. In een cultuur waarin gastvrijheid heilig was, zou dit tekort als een blamage worden herinnerd en jarenlang over het bruidspaar worden gefluisterd. Hun grote dag zou worden overschaduwd door wat er misging.

     Maria merkt als eerste het probleem op en wendt zich tot Jezus. Ze zegt eenvoudig: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ Ze doet geen expliciet verzoek, maar legt het probleem bij Jezus neer. Haar woorden tonen haar vertrouwen: ze weet dat Jezus iets kan doen, ook al heeft Hij tot dat moment nog geen wonderen verricht. Maria’s houding is bijzonder. Ze probeert het probleem niet zelf op te lossen, maar toont een diep geloof door het bij Jezus neer te leggen. Dit is een belangrijk voorbeeld voor ons. Hoe vaak proberen wij niet eerst zelf een oplossing te vinden voordat we naar God gaan? Maria herinnert ons eraan dat geloof begint met afhankelijkheid: erkennen dat wij niet alles in de hand hebben en dat we Jezus nodig hebben.

     Jezus’ reactie op Maria’s opmerking lijkt op het eerste gezicht afstandelijk. Hij zegt: ‘Vrouw, wat wilt u van Mij? Mijn tijd is nog niet gekomen.’ Het aanspreken van Maria als ‘vrouw’ klinkt in onze oren misschien onvriendelijk, maar in de cultuur van die tijd was dit een respectvolle manier van spreken. Toch markeren deze woorden een verandering in hun relatie. Jezus maakt duidelijk dat Zijn missie niet wordt bepaald door menselijke verwachtingen, zelfs niet door die van Zijn moeder. De woorden ‘Mijn tijd is nog niet gekomen’ verwijzen naar het grotere plan van God. In het evangelie van Johannes wijst ‘Zijn tijd’ vaak naar het moment van Zijn lijden, sterven en opstanding. Hier laat Jezus zien dat alles wat Hij doet, onderdeel is van een groter goddelijk plan en niet zomaar ingegeven wordt door menselijke behoeften.

     Maria’s reactie op Jezus’ woorden is opvallend. In plaats van te protesteren of teleurgesteld te zijn, wendt ze zich tot de bedienden en zegt: ‘Doe maar wat Hij jullie zegt.’ Dit getuigt van haar blijvende vertrouwen in Jezus, ook al begrijpt ze misschien niet volledig wat Hij bedoelt. Maria laat zien wat het betekent om te geloven zonder eerst alles te begrijpen. Haar woorden zijn een oproep tot gehoorzaamheid en vertrouwen, een voorbeeld dat ook ons uitdaagt. Hoe vaak wachten wij met handelen totdat we precies weten hoe God zal ingrijpen? Maria laat zien dat vertrouwen betekent dat we Gods leiding volgen, zelfs als de uitkomst onzeker is.

     Het tekort aan wijn heeft ook een diepere symboliek. In de Bijbel staat wijn vaak voor vreugde, zegen en Gods overvloed. Het tekort kan daarom gezien worden als een beeld van menselijke onvolkomenheid en geestelijke leegte. Dit moment wijst vooruit naar Jezus’ rol als Redder. Zijn verwijzing naar ‘Zijn tijd’ laat zien dat Hij gekomen is om meer te doen dan alleen praktische noden vervullen. Hij is gekomen om de diepste leegte van de mens te vullen, door vreugde en nieuw leven te brengen. Het wonder dat volgt, is niet zomaar een oplossing voor een probleem, maar een teken van wie Jezus is en wat Hij is komen doen.

     Deze verzen bereiden ons voor op het wonder dat volgt. Ze laten zien hoe een alledaagse crisis een kans wordt voor Jezus om Zijn heerlijkheid te openbaren. Maria’s geloof en de gehoorzaamheid van de bedienden illustreren hoe vertrouwen ons leidt naar het onverwachte. Ook wij worden uitgenodigd om onze zorgen bij Jezus te brengen en te zien hoe Hij tekorten verandert in overvloed. Het verhaal laat zien dat Jezus niet alleen betrokken is bij de grote lijnen van het goddelijk plan, maar ook bij de praktische en persoonlijke noden van ons leven.

Johannes 2:6-7. De instructie om de watervaten te vullen 

In deze verzen wordt onze aandacht gericht op zes grote stenen watervaten die gebruikt werden voor Joodse reinigingsrituelen. Deze vaten waren speciaal bedoeld om mensen en voorwerpen ritueel te reinigen, zodat ze geschikt zouden zijn om in de nabijheid van de heilige God te komen. Dit soort rituelen speelde een belangrijke rol in het dagelijkse leven van de Joden in Jezus’ tijd. De Thora, de Joodse wet, schreef voor dat mensen zich regelmatig moesten wassen om rein te blijven. Het gebruik van stenen vaten was daarbij belangrijk, omdat aardewerk door gebruik onrein kon worden, maar steen bleef ritueel zuiver.

     Elk vat kon tussen de 80 en 120 liter bevatten, wat een enorm volume is. Jezus gaf de bedienden de opdracht om deze vaten helemaal met water te vullen. Op het eerste gezicht lijkt dit een praktische maar weinig zinvolle handeling. Waarom water inschenken als er wijn nodig is? Toch gehoorzamen de bedienden zonder vragen te stellen en vullen ze de vaten ‘tot de rand’, zoals de tekst nadrukkelijk vermeldt. Dit detail is belangrijk: het laat zien dat wat Jezus zal doen, overvloedig en volledig is. Hij werkt niet half, maar voorziet in alles wat nodig is – en meer.

     Het aantal vaten, zes, is ook veelzeggend. In de Bijbel wordt het getal zes vaak geassocieerd met onvolmaaktheid, omdat het net tekortschiet ten opzichte van zeven, het getal van volheid en perfectie. Deze zes vaten staan symbool voor het onvolledige karakter van de Joodse rituelen en wet. Ze boden wel een uitwendige reiniging, maar konden het hart en de ziel van een mens niet echt veranderen. Door juist deze vaten te laten vullen met water dat Hij zal veranderen in wijn, laat Jezus zien dat Hij iets nieuws brengt. Hij vervult niet alleen de oude rituelen, maar overstijgt ze volledig. De wijn die ontstaat, staat symbool voor vreugde en overvloed en wijst vooruit naar een nieuw verbond: een nieuwe relatie tussen God en de mensen, gebaseerd op Jezus’ offer.

     De gehoorzaamheid van de bedienden is een krachtig voorbeeld. Ze begrijpen waarschijnlijk niet waarom Jezus hen deze opdracht geeft, maar toch doen ze wat Hij zegt. Juist door hun gehoorzaamheid worden zij de eerste getuigen van het wonder. Dit is een les voor ons allemaal. Hoe vaak begrijpen wij niet wat God van ons vraagt? Toch worden we geroepen om Hem te vertrouwen en te doen wat Hij van ons vraagt, zelfs als het niet logisch lijkt. Door te gehoorzamen, openen we de deur voor Gods werk in ons leven en ervaren we hoe Hij gewone dingen verandert in buitengewone zegeningen.

     In deze verzen zien we ook een belangrijk thema uit Johannes’ evangelie: de overgang van het oude naar het nieuwe. Het water in de vaten staat voor de oude rituelen van reiniging, die maar tijdelijk en oppervlakkig waren. Door dit water in wijn te veranderen, laat Jezus zien dat Hij iets veel beters brengt: een diepere, blijvende vernieuwing die niet alleen het uiterlijk reinigt, maar het hart en de ziel transformeert. Deze wijn verwijst naar de overvloed van genade en vreugde die Hij schenkt aan iedereen die in Hem gelooft.

     Deze eenvoudige verzen zijn dus veel meer dan een praktische voorbereiding voor het wonder. Ze zitten vol betekenis en nodigen ons uit om te vertrouwen op Jezus, zelfs als we niet begrijpen wat Hij aan het doen is. Net zoals de bedienden water naar de rand van de vaten vulden, worden ook wij uitgenodigd om volledig te vertrouwen op Zijn leiding. Dan zullen we ontdekken hoe Hij niet alleen ons tekort aanvult, maar ons leven overstroomt met Zijn overvloed en genade.

Johannes 2:8-10. Het wonder en de reactie van de ceremoniemeester 

Deze verzen beschrijven het moment waarop Jezus’ instructies tot een onverwacht wonder leiden. Hij vraagt de bedienden om wat van het water uit de vaten te scheppen en het naar de ceremoniemeester te brengen. Wat voor hen een eenvoudige handeling lijkt, blijkt een cruciaal onderdeel van het eerste teken waarmee Jezus Zijn heerlijkheid zichtbaar maakt. Met ‘heerlijkheid’ wordt hier niet alleen Zijn bovennatuurlijke macht bedoeld, maar ook de openbaring van wie Hij werkelijk is: de Zoon van God, die gekomen is om vreugde, overvloed en vernieuwing te brengen. De bedienden gehoorzamen zonder vragen te stellen. Zij weten dat zij water hebben geschept, maar onderweg naar de ceremoniemeester verandert het water in wijn.

     De ceremoniemeester, verantwoordelijk voor de gang van zaken tijdens het feest, is de eerste die de wijn proeft. Zijn rol is belangrijk: hij treedt op als een onpartijdige getuige, omdat hij niet weet wat er is gebeurd. Zijn reactie is vol verbazing. Hij roept de bruidegom en zegt: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ Deze woorden bevatten een diepere betekenis dan op het eerste gezicht lijkt. Jezus’ wijn wordt niet zomaar als goed, maar als uitzonderlijk bestempeld. Dit weerspiegelt de overvloed en de kwaliteit van wat Jezus brengt: het nieuwe verbond dat Hij zal instellen, overtreft alles wat eraan voorafging.

     Het detail dat de wijn van uitmuntende kwaliteit is, draagt een belangrijke geestelijke les in zich. In de wereld wordt vaak eerst het beste gegeven en neemt de kwaliteit daarna af. Maar bij Jezus werkt het precies andersom: Hij bewaart het beste tot het laatst. Dit is niet alleen een praktische constatering, maar ook een vooruitwijzing naar het hoogtepunt van Gods plan. Jezus’ komst en Zijn werk van verlossing markeren het moment waarop God Zijn ultieme zegen geeft: een nieuw verbond, bezegeld met het bloed van Christus. Wijn staat in de Bijbel symbool voor vreugde, overvloed en gemeenschap met God. Dit wonder laat zien dat Jezus niet alleen menselijke noden vervult, maar ook geestelijke vreugde en vernieuwing brengt.

     De gehoorzaamheid van de bedienden speelt een sleutelrol in dit verhaal. Hoewel zij waarschijnlijk niet begrijpen waarom ze water moeten scheppen en brengen, volgen ze Jezus’ opdracht zonder aarzeling op. Hierdoor worden zij de eersten die getuigen zijn van het wonder. Dit benadrukt een belangrijke les: God werkt vaak door eenvoudige gehoorzaamheid. Hoe vaak twijfelen wij of proberen wij eerst alles te begrijpen voordat we doen wat Hij van ons vraagt? Dit verhaal nodigt ons uit om te vertrouwen en te handelen, zelfs als we niet precies weten wat God van plan is.

     De reactie van de ceremoniemeester bevat ook een theologisch statement. Zijn woorden, ‘u hebt de beste wijn tot nu bewaard’, tonen het contrast tussen menselijke verwachtingen en Gods voorziening. Dit is een thema dat door Johannes’ evangelie heen loopt: Jezus vervult de oude verwachtingen en overstijgt ze met iets nieuws en beters. Het water dat symbool staat voor het oude verbond en de Joodse reinigingswetten, wordt door Jezus veranderd in wijn, een beeld van het nieuwe verbond en de vreugde die dat brengt. Dit wonder is daarmee meer dan een praktische oplossing; het is een proclamatie van Jezus’ identiteit en missie.

     Deze verzen nodigen ons uit om na te denken over hoe wij reageren op Gods voorziening. Zijn wij bereid om Hem te vertrouwen, zelfs wanneer Zijn plannen onze verwachtingen te boven gaan? De bedienden hadden geen idee wat Jezus zou doen, maar hun eenvoudige gehoorzaamheid gaf hen de kans om als eersten te zien hoe Hij water in wijn veranderde. Net zoals de ceremoniemeester verrast werd door de kwaliteit van de wijn, mogen ook wij ons telkens weer laten verrassen door de overvloed en goedheid van wat Jezus geeft. Dit verhaal herinnert ons eraan dat wat Hij biedt, niet alleen genoeg is, maar overvloedig en van de allerhoogste kwaliteit.

Johannes 2:11. Het eerste teken en het geloof van de leerlingen 

Dit vers vormt de afsluiting van het verhaal over de bruiloft in Kana en biedt ons een sleutel tot het begrijpen van dit eerste wonder van Jezus. Johannes noemt het expliciet een ‘teken’, waarmee hij duidelijk maakt dat het niet alleen een wonder is, maar ook een openbaring van wie Jezus is en wat Hij is komen doen. Dit teken, het veranderen van water in wijn, toont Zijn heerlijkheid en leidt tot geloof bij Zijn leerlingen.

     Het woord ‘teken’ is in Johannes’ evangelie veelzeggend. Anders dan de term ‘wonder’, die vooral de verbazingwekkende aard van een gebeurtenis benadrukt, verwijst een ‘teken’ naar een diepere betekenis. Het wijst voorbij zichzelf, naar de persoon van Jezus en Zijn missie. Dit eerste teken laat zien dat Jezus niet zomaar een rabbi of profeet is, maar de Zoon van God die gekomen is om het oude te vervullen en iets nieuws te brengen. Het water dat wijn wordt, staat symbool voor de overvloed en vreugde van het nieuwe verbond dat Jezus zal vestigen door Zijn dood en opstanding.

     Johannes zegt dat Jezus door dit teken Zijn ‘heerlijkheid’ toonde. Dit woord verwijst naar Zijn goddelijke aard, die in alles wat Hij doet zichtbaar wordt. In Johannes 1:14 lezen we dat ‘wij Zijn grootheid hebben gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader, vol van goedheid en waarheid’. De heerlijkheid van Jezus is niet slechts een glimp van Zijn kracht, maar een onthulling van wie Hij werkelijk is: God zelf, die mens is geworden om ons te redden. Dit eerste teken is een voorproefje van de ultieme openbaring van Zijn heerlijkheid aan het kruis, waar Zijn liefde en genade op de meest volmaakte manier zichtbaar worden.

     De reactie van de leerlingen is veelzeggend: ze geloofden in Hem. Dit geloof is geen eindpunt, maar een begin. De leerlingen hadden Jezus al gevolgd na de woorden van Johannes de Doper, maar hun begrip van wie Hij was, was nog onvolledig. Dit eerste teken bevestigt hun vertrouwen en geeft hun geloof een stevigere basis. Dit proces van geloofsgroei is herkenbaar voor ons. Hoe vaak begint ons geloof niet met kleine stappen, die gaandeweg versterkt worden door wat we van Jezus ervaren in ons leven? Net als de leerlingen worden wij uitgenodigd om in Jezus te geloven, ook al begrijpen we misschien niet alles. Het geloof begint met vertrouwen en groeit door de ervaringen van Zijn aanwezigheid en kracht.

     De keuze van Kana in Galilea als locatie voor dit eerste teken is eveneens betekenisvol. Jezus begint Zijn bediening niet in de tempel in Jeruzalem, maar op een eenvoudige bruiloft in een klein dorp. Dit benadrukt dat Zijn heerlijkheid niet beperkt is tot religieuze centra of bijzondere gelegenheden, maar toegankelijk is in het dagelijkse leven. Jezus komt dichtbij en werkt in het gewone. Dit herinnert ons eraan dat Hij niet alleen betrokken is bij onze grote geestelijke vragen, maar ook bij de kleine, praktische noden van ons leven.

     Dit vers is meer dan een beschrijving van een gebeurtenis. Het nodigt ons uit om na te denken over wie Jezus is en wat Hij betekent voor ons. Herkennen wij in dit teken Zijn heerlijkheid? Vertrouwen wij erop dat Hij, net als bij de leerlingen, ons geloof wil laten groeien? Dit verhaal is niet alleen een openbaring van Jezus’ grootheid, maar ook een uitnodiging om deel te worden van het nieuwe verbond dat Hij brengt. Net zoals de wijn op de bruiloft een overvloedige vreugde bracht, zo biedt Jezus ons een overvloedig leven, vol van Zijn genade en waarheid. Laten we, net als de leerlingen, in Hem geloven en Hem blijven volgen, wetend dat Hij onze tekortkomingen kan veranderen in overvloed en onze zwakte in vreugdevolle kracht.

Johannes 2:12. De reis naar Kafarnaüm 

Dit vers lijkt een kort overgangsvers, maar het zit vol betekenis. Nadat Jezus Zijn eerste teken heeft verricht in Kana, reist Hij naar Kafarnaüm met Zijn moeder, broers en leerlingen. Hier blijven ze ‘een paar dagen’. Hoewel dit een eenvoudige beschrijving lijkt, werpt het licht op belangrijke aspecten van Jezus’ leven en bediening.

     Kafarnaüm, een stad aan de noordwestelijke oever van het Meer van Galilea, zou later het centrum worden van Jezus’ activiteiten. Het was strategisch gelegen aan de Via Maris, een belangrijke handelsroute, en trok mensen uit verschillende culturen aan. Johannes noemt deze locatie, ook al speelt het in dit verhaal nog geen grote rol, om ons te wijzen op de intentie achter Jezus’ verplaatsing. Kafarnaüm is meer dan een geografische locatie; het staat symbool voor de toegankelijkheid van Jezus’ boodschap, niet alleen voor Joden, maar voor iedereen.

     De samenstelling van de groep die met Jezus reist, is eveneens veelzeggend. Maria, Jezus’ moeder, blijft een centrale figuur in Zijn leven. Haar aanwezigheid herinnert ons eraan dat zij niet alleen Zijn moeder is, maar ook een gelovige die Hem volgt. De vermelding van Jezus’ broers is interessant, gezien hun aanvankelijke ongeloof (Johannes 7:5). Hun reis naar Kafarnaüm wijst erop dat zij nog deel uitmaken van de familie-eenheid, hoewel hun geloof pas later zou groeien. De leerlingen, die net getuigen zijn geweest van het wonder in Kana, nemen een bijzondere plaats in. Hun aanwezigheid symboliseert de groei van geloof, een thema dat Johannes door zijn hele evangelie heen benadrukt.

     De tijdsaanduiding ‘een paar dagen’ lijkt op het eerste gezicht triviaal, maar draagt bij aan de structuur en ritme van Johannes’ evangelie. Het biedt een moment van rust en reflectie na het teken in Kana en voor de komende tempelreiniging. Dit korte verblijf in Kafarnaüm kan worden gezien als een tijd van voorbereiding. Het herinnert ons eraan dat momenten van rust en bezinning essentieel zijn in ons geloofsleven. Hoe vaak nemen wij de tijd om stil te staan bij wat God heeft gedaan, voordat we ons naar het volgende moment in ons leven haasten?

     Symbolisch markeert dit vers de overgang van Jezus’ privéleven naar Zijn publieke bediening. Tot nu toe heeft Hij Zijn heerlijkheid alleen onthuld aan een kleine kring van mensen: Maria, de bedienden en Zijn leerlingen. Kafarnaüm fungeert als een overgangsplaats, een tussenstation tussen het persoonlijke en het publieke, tussen een wonder in besloten kring en de bredere openbaring van Zijn missie.

     Voor ons als lezers biedt dit vers belangrijke lessen. Het herinnert ons eraan dat Jezus zowel de grote momenten van openbaring als de stille, dagelijkse momenten waardeert. Zijn verblijf in Kafarnaüm benadrukt dat geloof niet altijd spectaculair is, maar vaak groeit in de gewone, onopvallende perioden. Hoe vaak nemen wij de tijd om te rusten en ons geloof te laten verdiepen in de alledaagse momenten van het leven? En hoe bereid zijn wij om, net als de leerlingen, Jezus te volgen, zelfs wanneer we nog niet volledig begrijpen waar Hij ons naartoe leidt?

     Dit vers lijkt misschien een eenvoudig overgangsvers, maar het bevat veel meer: een diepe uitnodiging. Het nodigt ons uit om met Jezus mee te reizen, om Hem te volgen, niet alleen in de grote openbaringen, maar ook in de kleine, rustige momenten. Het laat ons zien dat rust en voorbereiding net zo belangrijk zijn als actie. Laten we ons eigen leven in het licht van dit vers bekijken en ons afvragen: waar nodigt Jezus mij uit om Hem te volgen? En ben ik bereid om stil te staan en Zijn leiding te vertrouwen, zelfs in de alledaagse momenten van mijn reis?

Kernboodschap

De kernboodschap van Johannes 2:1-12 is: Jezus openbaart Zijn heerlijkheid door menselijke beperkingen te transformeren in overvloed, niet slechts om praktische noden te vervullen, maar om vreugde en hoop te brengen die verwijzen naar het uiteindelijke feest van Gods nieuwe schepping.

     In dit bijbelgedeelte wordt op een krachtige manier zichtbaar hoe Jezus’ aanwezigheid en handelen menselijke tekortkomingen transformeert in overvloed. Het verhaal begint met een praktische nood: de wijn raakt op tijdens een bruiloft, een situatie die sociaal gezien desastreus zou kunnen zijn voor de reputatie en daarmee de voorspoed van het bruidspaar. Deze alledaagse context biedt Jezus een gelegenheid om niet alleen de praktische nood op te lossen, maar ook iets diepers te openbaren. Zijn ingrijpen laat zien dat Hij niet slechts een probleem oplost, maar een grotere realiteit onthult: Hij is gekomen om tekort en leegte te vervangen door overvloed en vervulling.

     De symboliek in dit verhaal is rijk en veelzeggend. Het water in de stenen vaten, dat voorheen gebruikt werd voor Joodse reinigingsrituelen, wordt door Jezus veranderd in wijn, een beeld van vreugde, overvloed en Gods genade in het nieuwe verbond. Deze transformatie gaat verder dan een praktische handeling; het wijst op een diepere vervulling van Gods plan. Waar de oude reinigingsrituelen slechts uiterlijke reinheid boden, brengt Jezus innerlijke vernieuwing en leven. Zijn handelen hier is een vooruitwijzing naar de overvloed van genade die door Zijn komst en uiteindelijke offer mogelijk wordt gemaakt.

     Wat bijzonder opvalt, is dat Jezus het wonder niet uitvoert op een spectaculaire, publieke manier. Het blijft in eerste instantie verborgen voor de meeste feestgangers. Alleen Maria, de bedienden en Zijn leerlingen zijn zich bewust van wat er werkelijk gebeurt. Dit onderstreept dat Jezus’ heerlijkheid niet altijd op een bombastische manier zichtbaar wordt, maar vaak op een subtiele en persoonlijke manier, die juist daardoor des te indringender is. Het teken in Kana is daarmee een uitnodiging tot geloof, niet alleen voor de directe getuigen, maar ook voor ons als lezers. Het nodigt ons uit om te erkennen dat Jezus’ heerlijkheid zichtbaar wordt in de gewone, alledaagse omstandigheden van het leven.

     Voor ons vandaag heeft deze kernboodschap een diepgaande relevantie. Net zoals bij het bruidspaar in Kana ervaren wij in ons leven momenten van tekort en leegte. Dat tekort kan praktisch zijn, zoals het gebrek aan middelen of mogelijkheden, maar het kan ook geestelijk zijn: een gebrek aan vreugde, hoop of vervulling. Het verhaal in Johannes 2 herinnert ons eraan dat Jezus aanwezig is in onze noodsituaties, niet alleen om die op te lossen, maar om ons iets veel groters te laten zien. Hij wil ons niet alleen helpen, maar ook Zijn heerlijkheid openbaren door ons tekort te transformeren in overvloed.

     Dit verhaal nodigt ons ook uit om te vertrouwen op Jezus, zelfs wanneer Zijn handelen onze verwachtingen te boven gaat. Maria, de bedienden en de leerlingen hadden geen volledig begrip van wat Jezus zou doen, maar ze handelden in vertrouwen en gehoorzaamheid. Dit vertrouwen wordt beloond met een overvloed aan vreugde en vervulling. Het herinnert ons eraan dat Jezus’ plannen altijd groter en beter zijn dan wat wij kunnen voorzien. Het wonder in Kana is daarmee niet alleen een verhaal van transformatie, maar ook van hoop: hoop dat zelfs onze grootste tekorten en uitdagingen kunnen worden veranderd in bronnen van vreugde en overvloed door Zijn genade.

     Het bijbelgedeelte Johannes 2:1-12 roept ons op om niet alleen naar Jezus te kijken als iemand die praktische oplossingen biedt, maar als degene die onze diepste noden vervult en ons uitnodigt tot een leven van vreugde en hoop, dat verwijst naar de uiteindelijke vreugde van Gods nieuwe schepping. Het is een boodschap die zowel toen als nu actueel is: in het midden van tekort en leegte is Jezus aanwezig om overvloed te brengen, niet alleen in materiële zin, maar vooral in geestelijke vervulling en diepe verbondenheid met God.

Theologische reflectie

Deze theologische reflectie is bedoeld om de diepere spirituele, theologische en praktische betekenis van Johannes 2:1-12 te verkennen. Dit bijbelgedeelte onthult onder andere  belangrijke waarheden over het karakter van God, de persoon en het werk van Jezus Christus en ons leven als gelovigen. Door systematisch stil te staan bij deze aspecten willen we niet alleen beter begrijpen wat deze tekst betekent, maar ook hoe deze ons vandaag de dag aanspreekt en uitdaagt.

Het karakter van God

In Johannes 2:1-12 zien we het wezen van God weerspiegeld in Jezus’ handelen. Allereerst openbaart dit bijbelgedeelte Gods overvloedige genade. Jezus grijpt in op een moment van menselijke tekortkoming, niet alleen om de onmiddellijke nood te verlichten, maar om Zijn grootheid te laten zien. Het wonder in Kana laat zien dat God niet karig is in Zijn voorziening; Hij geeft overvloedig en goed, zoals blijkt uit de kwaliteit en hoeveelheid van de wijn. Dit herinnert ons eraan dat God niet alleen geeft wat we nodig hebben, maar vaak meer dan we ooit durven vragen.

     Daarnaast wordt Gods liefde zichtbaar in de manier waarop Hij omgaat met menselijke tekortkomingen. De wijn raakt op, een situatie die een bron van schaamte en vernedering had kunnen zijn voor het bruidspaar. Maar God is niet alleen geïnteresseerd in het oplossen van problemen; Hij is betrokken bij de vreugde en het welzijn van Zijn volk. Dit laat zien dat God zowel groot als nabij is. Zijn liefde betreft niet alleen universele kwesties, maar ook de kleine details van ons leven.

     Gods soevereiniteit komt eveneens duidelijk naar voren. Jezus’ woorden aan Maria, ‘Mijn tijd is nog niet gekomen’, wijzen op een diep bewustzijn van Gods timing en plan. Dit benadrukt dat Gods werk niet afhankelijk is van menselijke verwachtingen of verzoeken, maar volledig past binnen Zijn perfecte plan van verlossing. Tegelijkertijd laat dit zien dat God op een manier werkt die vaak verborgen is voor menselijke ogen, maar altijd gericht is op het ultieme goede.

De verwijzing naar Christus

Johannes 2:1-12 is doordrenkt van verwijzingen naar Jezus’ identiteit en missie. Het is opvallend dat Johannes dit wonder een ‘teken’ noemt, wat impliceert dat het verder gaat dan een praktische oplossing. Het wijst op Jezus’ heerlijkheid en Zijn rol als de vervuller van Gods plan. Jezus’ handeling, het veranderen van water in wijn, symboliseert de transformatie die Hij brengt. Waar menselijke rituelen (gesymboliseerd door de watervaten) tekortschieten, biedt Jezus overvloed en vreugde.

     Deze gebeurtenis verwijst ook vooruit naar Jezus’ ultieme werk aan het kruis. De woorden ‘Mijn tijd is nog niet gekomen’ vormen een terugkerend thema in Johannes’ evangelie en wijzen op het moment waarop Jezus Zijn heerlijkheid volledig zal openbaren door Zijn lijden, dood en opstanding. De wijn die Hij hier maakt, herinnert ons aan de wijn die Hij later zal gebruiken om het nieuwe verbond te bezegelen (Mattheüs 26:27-28). Dit eerste teken in Kana is daarmee een voorproefje van het grotere werk dat Jezus zal volbrengen.

     De keuze van een bruiloft als setting is ook veelzeggend. Door de hele Bijbel heen wordt de relatie tussen God en Zijn volk voorgesteld als een huwelijk. Jezus, als de hemelse Bruidegom, brengt vreugde en vervulling aan Zijn bruid. Dit verhaal in Kana wijst vooruit naar het grote bruiloftsfeest van het Lam, beschreven in Openbaring 19:7-9, waarin de eenheid tussen Christus en Zijn gemeente wordt gevierd.

Relevantie voor ons geloofsleven

Het verhaal van de bruiloft in Kana is niet slechts een geschiedenisles, maar een diepe uitnodiging tot geloof en vertrouwen. Jezus’ handelen herinnert ons eraan dat Hij betrokken is bij alle aspecten van ons leven, niet alleen bij de grote geestelijke vragen, maar ook bij de kleine, alledaagse noden. Het tekort aan wijn symboliseert onze eigen menselijke beperkingen, zowel praktisch als geestelijk. Net zoals het bruidspaar zich niet zelf uit deze situatie kon redden, zijn wij afhankelijk van Jezus om onze tekortkomingen te transformeren in overvloed.

     Dit bijbelgedeelte nodigt ons ook uit om te handelen in geloof, zoals Maria en de bedienden dat deden. Maria legt de situatie in Jezus’ handen zonder precies te weten wat Hij zal doen. De bedienden volgen Zijn opdracht op, ook al lijkt het zinloos om water te scheppen wanneer wijn nodig is. Dit leert ons dat geloof vaak betekent dat we handelen op basis van vertrouwen, zelfs wanneer we niet volledig begrijpen wat God aan het doen is.

     Daarnaast herinnert het verhaal ons eraan dat God vaak op subtiele en verborgen manieren werkt. Net zoals de meeste gasten op de bruiloft zich niet bewust waren van het wonder, zijn wij vaak blind voor de manieren waarop God in ons leven werkt. Dit roept ons op om met open ogen te leven en te zoeken naar tekenen van Zijn aanwezigheid en genade, zelfs in de kleine momenten.

Verband met andere bijbelteksten

Het wonder in Kana staat niet op zichzelf, maar is diep verweven met andere teksten in de Bijbel. De verandering van water in wijn verwijst bijvoorbeeld naar Jesaja 25:6, waar wordt gesproken over een feestmaal met overvloedige wijn als symbool van Gods ultieme overwinning en vreugde. Ook herinnert het ons aan de psalmen, waarin wijn vaak wordt genoemd als een teken van vreugde en zegen (Psalm 104:15).

     In het Nieuwe Testament zien we dat Johannes dit teken plaatst binnen het grotere verhaal van Jezus’ bediening. Het water in de vaten verwijst naar de reinigingsrituelen van het oude verbond, terwijl de wijn vooruitwijst naar het nieuwe verbond dat Jezus zal instellen door Zijn bloed (Hebreeën 9:13-14). De thematiek van overvloed en vervulling wordt verder uitgewerkt in Johannes 10:10, waar Jezus zegt: ‘Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid.’

Andere relevante theologische thema’s

Een belangrijk thema in dit bijbelgedeelte is getuigenis. Het wonder in Kana blijft grotendeels verborgen voor het grootste deel van de feestgangers. De ceremoniemeester, het bruidspaar en de gasten weten niet wat er precies gebeurd is. Alleen Maria, de bedienden en de leerlingen van Jezus begrijpen dat er iets buitengewoons heeft plaatsgevonden. Dit verborgen werk van God is echter niet minder krachtig. Integendeel, het wordt een sleutelervaring die het geloof van Jezus’ leerlingen verdiept. Dit leert ons dat Gods werk in ons leven niet altijd zichtbaar is voor iedereen, maar dat het toch een getuigenis kan zijn – zowel voor onszelf als voor de mensen om ons heen. Deze dynamiek is ook vandaag relevant. Getuigenis is niet altijd spectaculair of groots; soms is het eenvoudig en stil. Hoe wij Gods werk in ons leven ervaren en hoe we dat delen met anderen, kan een diepe indruk achterlaten. Zelfs wanneer het lijkt dat niemand anders ziet wat God doet, mogen we erop vertrouwen dat Hij ons leven gebruikt als een getuigenis. Zoals de bedienden in Kana direct betrokken waren bij het wonder, kunnen wij door ons geloof en onze gehoorzaamheid deel worden van het zichtbaar maken van Gods aanwezigheid. Wanneer wij onze verhalen delen, hoe klein of onbeduidend ze ons ook lijken, kan dit anderen bemoedigen en inspireren.

     Een ander thema is discipelschap. De leerlingen van Jezus staan nog aan het begin van hun reis met Hem. In dit verhaal wordt hun geloof aangesproken en versterkt. Ze hebben al besloten Hem te volgen, maar begrijpen nog niet volledig wie Hij is. Het wonder in Kana biedt hen een eerste blik op Zijn heerlijkheid en geeft hen een basis om verder te groeien in hun discipelschap. Dit laat zien dat geloof niet begint met volledig inzicht, maar met kleine stappen van vertrouwen. Dit proces is herkenbaar voor ons allemaal. Discipelschap is een reis, geen eindpunt. Net zoals de leerlingen werden uitgenodigd om mee te maken wat Jezus deed, worden wij uitgenodigd om in ons eigen leven Zijn werk te herkennen en daarop te vertrouwen. Geloof groeit door ervaring: momenten waarin we Jezus aan het werk zien en beseffen dat Hij betrouwbaar is. Het verhaal van Kana herinnert ons eraan dat we niet hoeven te wachten op perfecte omstandigheden of volledig begrip voordat we Jezus kunnen volgen. Discipelschap begint met bereidheid en ontvankelijkheid. Dit thema nodigt ons ook uit om na te denken over onze eigen reis van geloof. Welke kleine stappen hebben wij al gezet, en hoe heeft Jezus ons daarin geleid? Net zoals het water in wijn veranderde, wil Hij ons eigen leven transformeren, stap voor stap. Discipelschap vraagt van ons om open te staan voor wat Hij wil doen, zelfs als we het niet direct begrijpen. Het wonder in Kana bevestigt dat Jezus ons op een unieke manier wil laten groeien in geloof en vertrouwen.

     Tot slot benadrukt dit bijbelgedeelte Gods plan van redding. Het wonder in Kana gaat verder dan alleen het voorzien in een tekort aan wijn. Het is een symbool van Gods grotere plan van redding. De verandering van water in wijn verwijst naar de vervulling van de oude rituelen en naar de overvloedige vreugde die Jezus brengt. Dit is geen op zichzelf staande gebeurtenis, maar een onderdeel van het grotere verhaal van Gods reddingswerk door Jezus Christus. Het wonder toont ons een God die niet alleen in onze nood voorziet, maar ons overvloedig geeft wat we nodig hebben. De wijn staat symbool voor het nieuwe verbond dat Jezus zal instellen. Waar de oude reinigingsrituelen slechts uiterlijke reinheid boden, wijst de wijn naar de innerlijke vernieuwing die Jezus mogelijk maakt. Zijn opmerking over ‘Mijn tijd’ in dit verhaal verbindt het wonder met Zijn ultieme missie: Zijn dood en opstanding. Dit is een voorproefje van het grote herstel dat Hij zal brengen, niet alleen voor individuen, maar voor de hele schepping. Voor ons betekent dit dat we mogen rusten in Gods plan, zelfs wanneer we het nog niet volledig begrijpen. Het wonder in Kana laat zien dat Gods genade niet karig is, maar overvloedig en van de hoogste kwaliteit. Dit herinnert ons eraan dat we Hem mogen vertrouwen met zowel onze praktische noden als onze diepste verlangens. Zijn plan van redding is gericht op vreugde, gemeenschap en herstel en nodigt ons uit om deel te worden van het grote feest dat Hij bereidt – zowel nu in ons dagelijks leven als in de eeuwigheid.

Deze theologische reflectie op Johannes 2:1-12 toont de rijkdom en diepgang van dit bijbelgedeelte. Het laat ons zien wie God is, wat Jezus’ missie inhoudt en hoe wij worden uitgenodigd om deel te nemen aan het leven van overvloed en vreugde dat Hij biedt. Dit verhaal nodigt ons uit om met vertrouwen te leven, in de wetenschap dat Jezus onze beperkingen kan transformeren in overvloed en ons leven kan vullen met Zijn genade.

Praktische toepassing

Dit bijbelgedeelte kan ons inspireren om Gods overvloed en genade te herkennen in ons dagelijks leven en ons aan te moedigen om Zijn werk zichtbaar te maken, zelfs in de gewone en verborgen momenten. Hieronder volgen vier concrete richtlijnen die je in je dagelijks leven kunt toepassen, zodat je kunt groeien in je persoonlijke geloof en Jezus’ navolging.

1. Wees trouw in de kleine dingen, zelfs als je het doel niet ziet.

De bedienden in Kana volgden Jezus’ opdracht om de watervaten met water te vullen, zonder dat ze wisten waarom. Hun eenvoudige gehoorzaamheid speelde een sleutelrol in het wonder. Dit leert ons dat trouw zijn in kleine taken een groot verschil kan maken, ook al begrijpen we niet altijd de impact ervan. Zoek in je dagelijks leven naar momenten waarop je getrouw kunt dienen, zelfs als de betekenis ervan niet direct duidelijk is. Misschien betekent dit dat je een eenvoudige taak op je werk met zorg uitvoert of dat je kleine daden van liefde en bemoediging toont aan anderen. Bedenk dat deze kleine daden onderdeel kunnen zijn van Gods grotere plan. Schrijf bijvoorbeeld dagelijks drie kleine dingen op die je doet uit gehoorzaamheid of liefde en bid dat God deze daden wil gebruiken voor Zijn glorie.

2. Vier Gods overvloed, zelfs in tijden van schaarste.

Het wonder in Kana leert ons dat Jezus geen tekort verandert in een minimale voorziening, maar in overvloed van de hoogste kwaliteit. Dit roept ons op om, zelfs in moeilijke tijden, Gods overvloed te vieren en anderen erbij te betrekken. Plan regelmatig momenten om samen met anderen Gods goedheid te vieren, zelfs als je uitdagingen ervaart. Dit kan een maaltijd met vrienden zijn waarin je terugblikt op hoe God heeft voorzien of een creatieve viering waarin je Gods zegeningen zichtbaar maakt. Als je financieel krap zit, richt je dan op wat je wel kunt geven: tijd, aandacht een luisterend oor. Schenk bijvoorbeeld kleine ‘vieringmomenten’ aan anderen door spontane kaartjes of bloemen te geven, als een uiting van vreugde over Gods werk in je leven.

3. Durf anderen uit te nodigen in jouw getuigenis van Gods werk.

Hoewel het wonder in Kana in eerste instantie verborgen bleef, werd het een getuigenis voor de leerlingen van Jezus. Dit leert ons dat Gods werk in ons leven vaak bedoeld is om anderen te bemoedigen en te inspireren. Wees bewust transparant over hoe je Gods werk in je leven ervaart, ook als het niet spectaculair lijkt. Deel bijvoorbeeld met een vriend of een groep wat je hebt geleerd uit een moeilijke periode en hoe je God daarin hebt ervaren. Je kunt dit ook praktisch maken door een ‘Getuigenisdagboek’ bij te houden waarin je opschrijft hoe je God aan het werk ziet in jouw leven. Bid om momenten waarop je deze verhalen kunt delen. Nodig een ander uit om ook zijn of haar verhaal te delen, zodat jullie samen een bemoediging kunnen zijn.

4. Zie Jezus als de bron van ware vreugde en deel die vreugde met anderen.

De wijn op de bruiloft in Kana is meer dan een drank; het is een symbool van de overvloedige vreugde en het nieuwe leven dat Jezus brengt. Dit roept ons op om Hem te zoeken als de ware bron van vreugde en die vreugde uit te dragen naar anderen. Vraag jezelf af of je leven vreugde uitstraalt en waar je die vreugde kunt delen. Dit kan praktisch door bewuster tijd vrij te maken voor anderen: organiseer een spontaan feestelijk diner, nodig mensen uit die normaal misschien niet worden gevraagd en vier de gemeenschap die Jezus ons geeft. Laat je gesprekken doordrenkt zijn van dankbaarheid en wijs naar Jezus als de bron van alles wat goed is. Schrijf ook wekelijks een ‘vreugdelijst’ waarin je noteert hoe je vreugde hebt ontvangen én gedeeld en bid dat God je helpt deze vreugde verder te verspreiden.

Laat het wonder in Kana je uitdagen om trouw te zijn in het kleine, overvloed te vieren, je getuigenis te delen en Jezus als bron van vreugde te omarmen. Door deze richtlijnen toe te passen, wordt jouw dagelijks leven een plek waar Gods werk zichtbaar wordt voor jou en voor anderen.

Afsluiting

Laten we nog even terugkeren naar de inleiding. Emma voelde zich even verlamd door de stress, maar David kneep bemoedigend in haar hand. ‘We vinden wel een oplossing,’ fluisterde hij. Samen met Sophie, een vriendin die ervaring had in de horeca, overlegden ze snel met het bedienend personeel. Het was onmogelijk om het tekort aan hoofdgerechten meteen op te lossen, maar Sophie stelde voor om de gerechten opnieuw te verdelen. Dit zou tijd kosten, maar zo kon iedereen uiteindelijk toch een maaltijd krijgen.

     De gasten werden vriendelijk geïnformeerd dat de maaltijd iets later zou worden geserveerd. Om de sfeer goed te houden, werden extra drankjes uitgedeeld en gingen enkele vrienden spontaan verhalen vertellen en grappen maken. Het geroezemoes aan de tafels bleef levendig. De kinderen renden lachend rond en de band begon eerder met spelen dan gepland. Emma keek om zich heen en zag hoe de gasten zich duidelijk vermaakten, ondanks de vertraging. Er werd gelachen, geproost en volop genoten van elkaars gezelschap.

     Na ruim een uur wachten werden de hoofdgerechten geserveerd. Niemand had er echt last van gehad dat het later kwam; de feestelijke sfeer had iedereen afgeleid. Emma slaakte een zucht van opluchting. Hoewel haar planning op dit punt niet vlekkeloos was verlopen, voelde ze zich dankbaar voor de ontspannen en ondersteunende houding van haar gasten.

     Net zoals op de bruiloft in Kana, waar een tekort aan wijn bijna tot een ramp leidde, werd ook hier een dreigend probleem omgebogen tot een moment van vreugde en verbinding. Het laat zien dat, zelfs als dingen niet volgens plan gaan, vertrouwen en samenwerking ons kunnen helpen om de situatie ten goede te keren. Zoals Jezus in Kana overvloed bracht, kunnen wij in het gewone leven vaak ervaren hoe tegenslag wordt omgezet in onverwachte zegeningen.

     Denk aan het wonder in Kana. Het tekort aan wijn had het feest kunnen verpesten, maar Jezus veranderde het in een moment van overvloed, vreugde en verwondering. Zo is Hij ook vandaag dezelfde: een God die overvloed schenkt, zelfs op momenten waarop wij vastlopen. Vergeet niet dat Hij niet alleen onze nood ziet, maar ook in staat is om daar doorheen Zijn heerlijkheid te tonen.

     Zoals Paulus schrijft: ‘Zal Hij, die zijn eigen Zoon niet heeft gespaard, maar Hem omwille van ons allen heeft prijsgegeven, ons dan met Hem ook niet alles schenken?’ (Romeinen 8:32). Deze tekst herinnert ons eraan dat Gods trouw, liefde en kracht altijd beschikbaar zijn voor hen die op Hem vertrouwen. Of je nu te maken hebt met praktische noden, geestelijke schaarste of andere uitdagingen: Hij is bij je en werkt op manieren die je niet altijd meteen ziet.

     Ga deze week in de wetenschap dat Jezus ook in jouw leven aanwezig is. Vertrouw erop dat Hij zelfs in jouw tekort overvloed kan brengen. Wees trouw in het kleine, vier Zijn goedheid en deel de vreugde die Hij schenkt met de mensen om je heen. Laat je door dit verhaal bemoedigen om te blijven geloven in Zijn kracht en overvloed. Zijn Woord is levend en krachtig – en Hij werkt, ook vandaag, in jouw leven.

Reflectievragen bij Johannes 2:1-12

1. Hoe zie jij de kernboodschap van Johannes 2:1-12 weerspiegeld in jouw leven? Waar ervaar jij tekort en hoe zou Jezus daarin overvloed kunnen brengen?
2. Op welke manieren kun jij, net als de bedienden, gehoorzaam zijn aan wat Jezus van je vraagt, ook als je niet volledig begrijpt wat Hij wil doen?
3. Wat leert dit verhaal je over vertrouwen op Gods timing en plannen? Hoe kun je dat toepassen in situaties waarin jij je beperkingen ervaart?
4. Hoe helpt het beeld van Jezus als degene die overvloed brengt je om Hem beter te begrijpen? Welke aspecten van Zijn karakter spreken je hierin aan?
5. Wanneer heb jij ervaren dat een probleem of tekort in jouw leven uiteindelijk leidde tot een onverwachte zegen? Hoe kun je die ervaring gebruiken om anderen te bemoedigen?

Copyrights Marjolein Gommers